Pomnik Pamięci Dzieci – Ofiar Holokaustu

Położenie pomnika: Kwatera 72
Pomnik został ufundowany w 1993 przez Jacka Eisnera, uczestnika powstania w getcie w ramach Żydowskiego Związku Wojskowego. Był więźniem niemieckich obozów koncentracyjnych, w tym Majdanka i Flossenbürga. W czasie holocaustu stracił blisko 100 krewnych.
W styczniu 1942 w warszawskim getcie przebywało ok. 35 tys. dzieci w wieku do 7 lat oraz ok. 50 tys. dzieci w wieku 7–14 lat.
Irena Sendlerowa i jej współpracownicy, wyprowadzili z getta około 2,5 tysiąca żydowskich dzieci.
Pomnik nawiązuje swą formą do wysokiego muru getta z drutem kolczastym, do którego prowadzą płyty, ułożone w kształt menory. W dolnej części pomnika znajdują się gruzy getta, na których powierzchni wkomponowano zdjęcia żydowskich dzieci, które zginęły w latach II wojny światowej. Pod nimi znajduje się tabliczka w trzech językach: polskim, hebrajskim oraz angielskim o treści: Pamięci miliona żydowskich dzieci zamordowanych przez niemieckich barbarzyńców 1939-1945. Wśród zdjęć znajduje się zdjęcie zamyślonej dziewczynki w kraciastym ubraniu i czapce przedstawiające Lusię, córkę Chaskiela Bronsteina, właściciela zakładu Fotografika w Tarnowie, wzmiankowanego przez Pawła Huelle w opowiadaniu Mercedes Benz.
Na pomniku znajdują się także: symboliczny grób rodziny Szteinman, zamordowanych w czasie Holocaustu oraz dwie tablice pamiątkowe:

• pierwsza w językach polskim, hebrajskim oraz angielskim o treści: Babcia Masza miała dwadzieścioro wnucząt. Babcia Hana miała jedenaścioro, tylko ja ocalałem - Jacek Eisner.
• druga w językach polskim, hebrajskim oraz angielskim z tekstem wiersza Henryki Łazowertówny Mały Szmugler.

Źródło