Kaplica Halpertów

Położenie: Po lewej stronie od wejścia
Została ufundowana przez Marię ze Słuckich Halpertową, po śmierci męża Salomona (ur. w 1773, zm. 27 marca 1832 w Warszawie – polski przedsiębiorca i bankier żydowskiego pochodzenia).
Powstała w 1835 r., projektantem był Adolf Schuch (ur. 16 VI 1792, zm. 1 XII 1880 1880, architekt, 16 stycznia 1831 roku wybrany został na wiceprezydenta Warszawy. Za udział w powstaniu władze rosyjskie ukarały go konfiskatą folwarku, pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie).
Dekoracja rzeźbiarska w tympanonie (wewnętrzne trójkątne pole frontonu) jest dziełem Pawła Malińskiego (ur. 14 lipca 1790 w Berniau, Czechy; zm. 7 listopada 1853 w Warszawie – polski rzeźbiarz, pozostawał pod wpływem rzeźby antycznej, pochowany na Cmentarzu Powązkowskim).
Niezwykle uroczysta była konsekracja kaplicy 27 marca 1835 r. Uświetniła ją kantata Józefa Elsnera (ur. 1 czerwca 1769 w Grodkowie, zm. 18 kwietnia 1854 w Elsnerowie – polski kompozytor pochodzenia niemieckiego, pedagog, działacz kultury muzycznej i teoretyk muzyki; nauczyciel Fryderyka Chopina, pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie), skomponowana do słów Henryka Spiessa (ur. 5 sierpnia 1820 w Warszawie, zm. 5 września 1896 tamże – polski farmaceuta, przemysłowiec, prekursor przemysłu farmaceutycznego w Polsce, wchodził w r. 1835 w skład komitetu budowy kaplicy cmentarnej rodziny Halpertów, pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie).
Kaplica służyła całej gminie luterańskiej. Pełniła i pełni punkcję kaplicy przedpogrzebowej.
W latach 80. XIX w. została przebudowana przez Jana Heuricha seniora (ur. 21 czerwca 1834 w Warszawie, zm. 24 marca 1887 tamże – polski architekt, przedstawiciel eklektyzmu, pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie).
Jest prawdopodobnie najwspanialszą spośród wszystkich warszawskich kaplic grobowych, wyróżnia się czystością form antycznych i finezją detalu rzeźbiarskiego.

Źródło