Lucjan Dobaczewski
Lucjan Dobaczewski ( ur. 17.04.1911 w Młodochowie, zm. 19.08.1944 w Warszawie), ps. "Korwin", kapitan, oficer szkoleniowy IV Obwodu "Grzymała" (Ochota) Warszawskiego Okręgu AK
Młodość, służba wojskowa w okresie międzywojennym, udział w kampanii wrześniowej 1939 r.
Lucjan Dobaczewski urodził się 17.04.1911 w Młodochowie, powiat płocki w rodzinie Andrzeja i Emilii z Zielińskich.
W 1929r ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Stanisława Małachowskiego w Płocku. Dalsze swe życie poświęcił służbie w wojsku polskim. W 1934r ukończył w stopniu ppor. Szkołę Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej-Komorowo. Następnie pełnił służbę w jednym z pułków piechoty początkowo w Bydgoszczy, a później na Wileńszczyźnie.
W Kampanii Wrześniowej 1939r walczył w 62 pp . na Wileńszczyźnie. Po wkroczeniu 17 IX 1939 r. armii sowieckiej na wschodnie tereny Rzeczpospolitej dostał się do niewoli, z której na szczęście udało mu się zbiec. Zdołał dotrzeć do rodziny w Płocku, a stamtąd po kilku tygodniach przeniósł się do Warszawy.
W 1929r ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Stanisława Małachowskiego w Płocku. Dalsze swe życie poświęcił służbie w wojsku polskim. W 1934r ukończył w stopniu ppor. Szkołę Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej-Komorowo. Następnie pełnił służbę w jednym z pułków piechoty początkowo w Bydgoszczy, a później na Wileńszczyźnie.
W Kampanii Wrześniowej 1939r walczył w 62 pp . na Wileńszczyźnie. Po wkroczeniu 17 IX 1939 r. armii sowieckiej na wschodnie tereny Rzeczpospolitej dostał się do niewoli, z której na szczęście udało mu się zbiec. Zdołał dotrzeć do rodziny w Płocku, a stamtąd po kilku tygodniach przeniósł się do Warszawy.
Okres konspiracji
W 1940 r. przebywając w stolicy, nawiązał kontakt ze swoim kolegą ze szkoły podchorążych por. Januszem Chyczewskim ps. „Pawlak”, który od połowy 1940 r. pełnił funkcję oficera organizacyjnego IV Obwodu „Ochota” Okręgu Warszawskiego Związku Walki Zbrojnej (ZWZ) -później AK. To właśnie por. „Pawlak” wciągnął L. Dobaczewskiego do pracy w konspiracji na Ochocie.
W listopadzie 1941 r., wówczas jeszcze w stopniu ppor., rozpoczął jako instruktor prowadzenie pierwszego kursu podchorążych rezerwy piechoty. W końcu 1941r. awansował do stopnia porucznika. Od 1943 r., już w stopniu kapitana, kierował jako komendant – Oficer ds. Szkolenia, pełnym wyszkoleniem zarówno kadry oficerskiej jak i podoficerskiej (a od 1944 r. młodszych dowódców) IV Obwodu.
Od marca 1944 r. kpt. Dobaczewski pełnił funkcję zastępcy dowódcy 1-go Rejonu IV Obwodu kpt. rez. Tadeusza Jasińskiego ps. „Zych.”
W listopadzie 1941 r., wówczas jeszcze w stopniu ppor., rozpoczął jako instruktor prowadzenie pierwszego kursu podchorążych rezerwy piechoty. W końcu 1941r. awansował do stopnia porucznika. Od 1943 r., już w stopniu kapitana, kierował jako komendant – Oficer ds. Szkolenia, pełnym wyszkoleniem zarówno kadry oficerskiej jak i podoficerskiej (a od 1944 r. młodszych dowódców) IV Obwodu.
Od marca 1944 r. kpt. Dobaczewski pełnił funkcję zastępcy dowódcy 1-go Rejonu IV Obwodu kpt. rez. Tadeusza Jasińskiego ps. „Zych.”
Okres Powstania Warszawskiego
W dniu wybuchu Powstania Warszawskiego Komendant IV Obwodu „Ochota” ppłk. Mieczysław Sokołowski ps. „Grzymała”, wobec niepowodzeń w planowanym zdobyciu obiektów obsadzonych przez nieprzyjaciela, podjął trudną decyzję o wyprowadzeniu w nocy z 1 na 2 sierpnia z dzielnicy Ochota oddziałów powstańczych do lasów na południe od Warszawy celem dozbrojenia się tam ze zrzutów, a następnie powrotu do walczącego miasta.
Dowództwo nad strażą przednią wycofującej się kolumny powstańczej powierzono kpt. Dobaczewskiemu. Już na początku marszu wykazał się on zdecydowaniem i odwagą podczas zakończonej sukcesem akcji wyparcia posterunku niemieckiego z budynku stacji kolejowej w Szczęśliwicach (kolumna posuwała się wzdłuż torów kolejki EKD).
Gdy o świcie 2 sierpnia powstańcy dotarli do miejscowości Pęcice, doszło do starcia ze stacjonującymi tam Niemcami. Mimo poniesionych dużych strat wśród podległych żołnierzy, kapitan Dobaczewski, kierując bezpośrednio walką powstańczej szpicy oraz straży przedniej, zdołał osłonić resztę kolumny powstańczej z ppłk. Sokołowskim „Grzymałą” na czele, której udało się bezpiecznie obejść teren walki.
W dniu 3.08.1944 r. kpt. Dobaczewski wraz z innymi żołnierzami ppłk. Sokołowskiego dotarł do Lasów Chojnowskich, gdzie zatrzymano się na dłuższy postój. Po sformowaniu przez ppłk Sokołowskiego „Grzymałę” pułku - grupy odsieczy, który zgodnie z rozkazem Komendanta Okręgu Warszawskiego AK płk. Antoniego Chruściela ps. „Monter” miał przebić się na Mokotów, kpt. Dobaczewski ps. „Korwin” objął dowództwo nad jednym z batalionów.
W nocy z 16 na 17 sierpnia pułk dotarł do Lasu Kabackiego. 18 sierpnia dowódca pułku ppłk. Sokołowski dostał od p.o. Komendanta V Obwodu „Mokotów” ppłk. S. Kamińskiego ps. „Daniel” rozkaz zlikwidowania w drodze do Warszawy sił nieprzyjaciela we wsi Wolica i w Wilanowie. Batalion, dowodzony przez kpt. Dobaczewskiego, otrzymał zadanie zaatakować i zniszczyć baterię niemiecką w Wolicy. Po rozpoczęciu natarcia w nocy z 18 na 19 sierpnia 1944 r. kapitan Dobaczewski zdołał wykonać zadanie z częściowym sukcesem, niszcząc siedzibę sztabu baterii. O świcie 19.08.1944 udało mu się z częścią podległych żołnierzy przebić na Sadybę do znajdującego się w rękach powstańców Fortu Dąbrowskiego.
Po południu 19 sierpnia 1944 r., obchodząc pozycje w trakcie ostrzału artyleryjskiego fortu, kpt. Dobaczewski ps. „Korwin” zginął trafiony odłamkiem pocisku.
Dowództwo nad strażą przednią wycofującej się kolumny powstańczej powierzono kpt. Dobaczewskiemu. Już na początku marszu wykazał się on zdecydowaniem i odwagą podczas zakończonej sukcesem akcji wyparcia posterunku niemieckiego z budynku stacji kolejowej w Szczęśliwicach (kolumna posuwała się wzdłuż torów kolejki EKD).
Gdy o świcie 2 sierpnia powstańcy dotarli do miejscowości Pęcice, doszło do starcia ze stacjonującymi tam Niemcami. Mimo poniesionych dużych strat wśród podległych żołnierzy, kapitan Dobaczewski, kierując bezpośrednio walką powstańczej szpicy oraz straży przedniej, zdołał osłonić resztę kolumny powstańczej z ppłk. Sokołowskim „Grzymałą” na czele, której udało się bezpiecznie obejść teren walki.
W dniu 3.08.1944 r. kpt. Dobaczewski wraz z innymi żołnierzami ppłk. Sokołowskiego dotarł do Lasów Chojnowskich, gdzie zatrzymano się na dłuższy postój. Po sformowaniu przez ppłk Sokołowskiego „Grzymałę” pułku - grupy odsieczy, który zgodnie z rozkazem Komendanta Okręgu Warszawskiego AK płk. Antoniego Chruściela ps. „Monter” miał przebić się na Mokotów, kpt. Dobaczewski ps. „Korwin” objął dowództwo nad jednym z batalionów.
W nocy z 16 na 17 sierpnia pułk dotarł do Lasu Kabackiego. 18 sierpnia dowódca pułku ppłk. Sokołowski dostał od p.o. Komendanta V Obwodu „Mokotów” ppłk. S. Kamińskiego ps. „Daniel” rozkaz zlikwidowania w drodze do Warszawy sił nieprzyjaciela we wsi Wolica i w Wilanowie. Batalion, dowodzony przez kpt. Dobaczewskiego, otrzymał zadanie zaatakować i zniszczyć baterię niemiecką w Wolicy. Po rozpoczęciu natarcia w nocy z 18 na 19 sierpnia 1944 r. kapitan Dobaczewski zdołał wykonać zadanie z częściowym sukcesem, niszcząc siedzibę sztabu baterii. O świcie 19.08.1944 udało mu się z częścią podległych żołnierzy przebić na Sadybę do znajdującego się w rękach powstańców Fortu Dąbrowskiego.
Po południu 19 sierpnia 1944 r., obchodząc pozycje w trakcie ostrzału artyleryjskiego fortu, kpt. Dobaczewski ps. „Korwin” zginął trafiony odłamkiem pocisku.
Zdjęcia
Podczas pobytu w Lasach Chojnowskich. Od lewej kpt. Janusz Czyżewski ps. „Pawlak”, NN, ppłk Mieczysław Sokołowski ps. „Grzymała”, kpt. Lucjan Dobaczewski ps. „Korwin”, kpt. Stefan Orłowski ps. „Podkowa”
Grób Lucjana Dobaczewskiego na cmentarzu Czerniakowskim
Piśmiennictwo
- http://www.fundacja-ppp.pl/images/pdf/ochota/biuletyn76.pdf
- https://www.ogrodywspomnien.pl/index/showd/69514
- https://www.findagrave.com/memorial/139896847/lucjan-dobaczewski