Łotocki Zygmunt

Położenie symbolicznego grobu: 26 – 1 - 24
Zygmunt Marian Łotocki (ur. 16 stycznia 1904 we Włodawie, zm. 1940 w Katyniu) – polski łucznik, pisarz i publicysta, podporucznik rezerwy piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Absolwent Wydziału Filozoficznego Uniwersytetu Warszawskiego.
Uprawiał łucznictwo jako pionier tej dyscypliny w Polsce. Był trenerem polskiej kadry narodowej w łucznictwie w latach od 1930 do 1934. Podczas drugich w historii mistrzostw świata w łucznictwie 1932 w Warszawie zdobył złoty medal drużynowo.
Na przełomie lat 20. i 30. naleźał do grupy poetyckiej skupionej wokół czasopisma "Kwadryga".
Od 1936 roku był polonistą w gimnazjum w Piotrkowie Trybunalskim. Pracował tam do wybuchu wojny.
We wrześniu 1939 roku, mimo że nie otrzymał karty mobilizacyjnej, zgłosił się na ochotnika do wojska. Zgłosił się do swojego 34 Pułku Piechoty stacjonującego w Białej Podlaskiej. Liczącą około 300 km trasę pokonał... na rowerze.
17 września 1939 został aresztowany przez Sowietów. Był przetrzymywany w obozie w Kozielsku. Wiosną 1940 został przetransportowany do Katynia i rozstrzelany.
W 1943 jego ciało zidentyfikowano podczas ekshumacji prowadzonych przez Niemców pod numerem 1865.
Został pochowany na terenie obecnego Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu.
5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie na stopień porucznika.


Zygmunta Łotockiego wspomina Henryk Ładosz.
Fragment audycji "Nie przemilczeć, nie zapomnieć". (PR, 2.07.1970)

Źródła:

1. https://pl.wikipedia.org/wiki/Zygmunt_%C5%81otocki
2. https://www.polskieradio.pl/39/156/artykul/3315435,zygmunt-lotocki-druzynowy-mistrz-swiata-w-lucznictwie-ofiara-zbrodni-katynskiej