Pierwsza egzekucja miała miejsce 11 grudnia 1939 i objęła 42 Polaków przywiezionych z siedziby tarnowskiego Gestapo przy ul. Urszulańskiej. Byli to w większości mieszkańcy Powiśla Dąbrowskiego aresztowani w wyniku niemieckiej akcji policyjnej, mającej na celu ujęcie osób przechowujących broń. Egzekucje polskich więźniów odbywały się w lesie Buczyna także w kolejnych latach okupacji, szacuje się, że zamordowano od kilkuset do 2 tys. osób. Pierwsze egzekucje tarnowskich Żydów zostały przeprowadzone 15 czerwca 1942 roku. W ciągu kilku dni z rąk funkcjonariuszy SS i policji niemieckiej zginęło od 6 do 7 tys. Żydów. Wśród ofiar przeważały osoby niezdolne do pracy – starcy, dzieci, chorzy i niepełnosprawni. Zginęło m.in. około 800 dzieci z żydowskiego sierocińca, które celem zaoszczędzenia amunicji Niemcy wpędzili do jednego z grobów, a następnie wymordowali przy użyciu granatów. Najmłodsze dzieci zabijano, chwytając za nogi i roztrzaskując ich głowy o pnie drzew i o duży półokrągły kamień. W 1942 roku mordowano w tym miejscu Żydów także przywiezionych z getta w Brzesku. W egzekucjach ginęły całe rodziny. Łączna liczba Żydów zamordowanych w Buczynie mogła sięgnąć nawet 8 tys.

Poniższe zdjęcia pochodzą z: https://pl.wikipedia.org/wiki/Egzekucje_w_lesie_Buczyna_w_Zbylitowskiej_G%C3%B3rze
Pomnik Ofiar Terroru Hitlerowskiego


Mogiła dzieci żydowskich