Grób Władysława Pinkusa

Powazki Stare
Powazki Stare
Położenie: Kwatera Lewa F

Pinkus Władysław (18.06.1850 Płońsk – 29.09.1929 Łódź). Był synem Abrama Moszka i Balbiny (Bajli).
Do szkół chodził w Częstochowie i Warszawie. Po ukończeniu studiów medycznych na Uniwersytecie Warszawskim (1874) podjął praktykę zawodową w Płońsku, od 1879 roku w Mławie, a następnie w Łodzi jako lekarz chorób dziecięcych i wewnętrznych.
Władysław Pinkus był członkiem założycielem Łódzkiego Towarzystwa Lekarskiego (1886), Łódzkiego Żydowskiego Towarzystwa Dobroczynności (1889), inicjatorem taniego ambulatorium dla niezamożnej ludności miasta, otwartego w 1891 roku na rogu ulic Wschodniej i Cegielnianej, współorganizatorem Pogotowia Ratunkowego w Łodzi, otwartego 1 grudnia 1899 roku z inicjatywy Towarzystwa Doraźnej Pomocy Lekarskiej i jego wieloletnim kierownikiem (1901-1928).
Pierwszą siedzibą Pogotowia był dom przy ul. Spacerowej 9. Pogotowie rozporządzało trzema karetkami ciągnionymi przez dwa konie, każda z dwoma noszami. Pojazdy były resorowane, na kołach ogumionych. Ich liczba ich nie wystarczała na bieżące potrzeby. Po kilku latach, z powodu ciasnoty, ten lokal stał się zupełnie nieprzydatny. Z tego powodu, w dniu 12 kwietnia 1906 r. zakupiono nieruchomość przy ul. Długiej 83 (obecnie Gdańska). Nowa stacja Pogotowia Ratunkowego była wyposażona w salę operacyjno-opatrunkową, pokój lekarza dyżurnego, poczekalnię i pokój sypialny. Całość dopełniały pomieszczenia administracyjne i gospodarcze. Dopiero w roku 1925, zostało zainstalowane oświetlenie elektryczne, w miejsce gazowego. Początkowo używany tabor konny w 1924 r. zastąpiono samochodami przystosowanymi do transportu pacjentów. Garaże przeznaczone były na 10 samochodów. Pierwszy automobil na wyposażeniu Pogotowia, pojawił się już w 1912 r. kiedy to Dawid Tempel podarował samochód z Niemiec.
Władysław Pinkus zasiadał też w komisji opracowującej projekt szpitala dla umysłowo chorych.
Angażował się również w działalność Koła Lekarzy Fabrycznych.
W 1928 r. przeszedł na emeryturę. W uznaniu za wieloletnią pracę na rzecz mieszkańców miasta Magistrat Łodzi przyznał mu dożywotnią rentę.

Źródła:
  1. https://sztetl.org.pl/pl/biogramy/5213-pinkus-wladyslaw
  2. http://www.polskaniezwykla.pl/web/place/43356,lodz-byla-stacja-pogotowia-ratunkowego.html
  3. http://baedekerlodz.blogspot.com/2018/03/doktor-pinkus-i-historia-pogotowia.html