Grób Mieczysława Bema

Kwatera 107 Rząd 3 Grób 2-3

Mieczysław Bem (ur. 1894 w Płocku, zm. 14 maja 1926 w Warszawie) – kapral Wojska Polskiego, harcmistrz, jeden z twórców harcerstwa na ziemiach polskich.
Jeszcze jako młody człowiek podjął się tworzenia skautingu na terenie Królestwa Polskiego (1910).
Na przełomie lat 1914/1915 zorganizował w Płocku pierwszą drużynę młodszo-harcerską zrzeszającą młodzież uczęszczającą do szkół powszechnych.
Po 1 września 1916 roku zaczął organizować w Płocku pierwszą drużynę harcerską im. Szymona Mohorta.
Gdy miał 22 lat umarła jego matka, przeprowadził się do Warszawy. Podjął pracę w fabryce radiotechnicznej, skończył szkołę rusznikarską.
W trakcie walk polsko-radzieckich zaciąga się ochotniczo do tworzącego się na terenie Cytadeli Baonu Harcerskiego, odpowiadał za obsługę radiostacji, został awansowany do stopnia kaprala. Po podpisaniu traktatu ryskiego został zdemobilizowany.
Do połowy 1922 roku stał na czele 50. Warszawskiej Drużyny Harcerskiej im. Michała Drzymały, powołanej 8 października 1921 roku w szkole powszechnej nr 33 przy ulicy Złotej. Z początkiem roku szkolnego 1924/1925 ponownie objął funkcję drużynowego.
Podczas przewrotu majowego w 1926 r. zgłosił się do służby samarytańskiej, po stronie Piłsudskiego.
14 maja 1926 roku zginął trafiony dwukrotnie w trakcie pełnienia służby jako sanitariusz wojsk atakujących.
Mieczysław Bem zginął, posiadając stopień instruktorski przewodnika. Pośmiertnie został mianowany podharcmistrzem.

Piśmiennictwo

1. https://pl.wikipedia.org/wiki/Mieczys%C5%82aw_Bem
2. https://www.ursuswlochy.zhp.info/?page_id=143