Grób Jadwigi Falkowskiej

Kwatera A27 Rząd tuje Grób 1

Jadwiga Falkowska, ps. „Jaga”, „Ludwika”, „Zdzisława” (ur. 13 listopada 1889 w Twerze, zm. 7 sierpnia 1944 w Warszawie) – jedna z założycielek polskiego harcerstwa dziewcząt. Nauczycielka, działaczka społeczna, instruktorka harcerska, harcmistrzyni Rzeczypospolitej, fizyk, asystentka na Politechnice Warszawskiej i na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie.
Urodziła się w Twerze w Rosji. Od 1908 studiowała fizykę teoretyczna i eksperymentalną oraz astronomię na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Lwowskiegoi. Tam w 1911 zetknęła się po raz pierwszy ze skautingiem żeńskim. Pracując jako nauczycielka rozpoczęła już w 1911 organizację dziewczęcych drużyn skautowych w Małopolsce.
W 1912 została komendantką drużyn żeńskich, objęła też po Oldze Drahonowskiej III Lwowską Drużynę Skautową im. Emilii Plater. Przed wybuchem I wojny światowej organizowała żeńskie drużyny w Wilnie, Poznaniu, Warszawie, organizowała żeńskie kursy skautowe.
Od 1913 kontynuowała studia na Uniwersytecie Jagiellońskim.
W latach 1915–1918 przebywała w Moskwie, organizowała tam (kontynuując studia z zakresu fizyki) polskie drużyny na wychodźstwie.
Po powrocie do kraju weszła w 1919 w skład pierwszego Naczelnictwa ZHP.
Jesienią 1920 otrzymała stanowisko asystenta przy katedrze fizyki na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie.
W latach dwudziestych była dwukrotnie komendantką Chorągwi Warszawskiej Harcerek, w latach 1926-1927 pełniła funkcję Naczelniczki Głównej Kwatery Żeńskiej ZHP.
W 1925 objęła stanowisko asystenta na Politechnice Warszawskiej i wykładała fizykę w szkole w Wyszkowie.
W 1928 była komendantką II Ogólnopolskiego Zlotu Harcerek. Uczestniczyła w VIII Światowej konferencji WAGGGS w Szwajcarii w 1934.
Była jedną z czterech harcerek (obok Olgi Małkowskiej, Marii Wocalewskiej i Heleny Śliwowskiej), które w latach dwudziestych, jako współtwórczynie harcerstwa, uhonorowano tytułem harcmistrzyni Rzeczypospolitej.
W czasie II wojny światowej w konspiracji. Była ponownie komendantką Chorągwi Warszawskiej i zarazem komendantką Pogotowia Wojennego Harcerek. W latach 1942-1944 zastępczyni szefa Wojskowej Służby Kobiet AK. Prowadziła kształcenie: kursy drużynowych, podharcmistrzyń i w 1944 kurs harcmistrzowski z udziałem przedwojennych harcmistrzyń. Uczestniczyła w pracy ze zwykłymi harcerkami, przyjmując przyrzeczenie harcerskie lub uczestnicząc w uroczystych zbiórkach drużyny.
Zginęła zastrzelona przy al. Niepodległości 223, przez żołnierzy brygady RONA podczas powstania warszawskiego.
Przy grobie Falkowskiej co roku 1 sierpnia po południu spotykają się warszawskie instruktorki harcerskie, aby uczcić jej pamięć.

Piśmiennictwo

https://ohekzhpnl.wordpress.com/druhno-to-ci-sie-moze-przydac/biografie/jadwiga-falkowska/
https://pl.wikipedia.org/wiki/Jadwiga_Falkowska