Tablica ku czci kpt Jerzego Kurpińskiego
Budynek IV Liceum Ogólnokształcące im. H. Sienkiewicza, Aleja Najświętszej Maryi Panny 56
https://pamietajskadjestes.pl/miejsca-pamieci/polska/slaskie/czestochowa/tablica-upamietniajaca-kpt-jerzego-kurpinskiego-ps-ponury
Okres przed wojną
Rodzice zafundowali mu elitarne Gimnazjum i Liceum im. H. Sienkiewicza, najstarsze w Częstochowie, które ukończył w 1937 roku.
Po maturze podjął służbę wojskową w 27 pp w Częstochowie i tam ukończył szkołę podchorążych piechoty pod okiem płk. Stanisława Maczka z wyróżnieniem i nagroda w postaci pamiątkowej szabli.
Po odbyciu obowiązkowej służby podjął zgodnie z tradycjami rodziny studia na wydziale ogrodnictwa Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie.
Okres wojny
Przed wybuchem wojny zostaje zmobilizowany i bierze udział w bitwach przeciwko Niemcom. W ostatniej bitwie pod Kockiem, już w październiku, walczy w Samodzielnej Grupie Operacyjnej „ Polesie” pod gen. Franciszkiem Kleebergiem.
Po bitwie dostaje się do niewoli sowieckiej, a później niemieckiej, skąd ucieka do Częstochowy. Otrzymuje pracę w leśniczówce Kręciwilk k. Olsztyna i podejmuje dalsza walkę, wstępując do Służby Zwycięstwa Polski.
Wiosna 1943 roku zostaje dowódcą pierwszego oddziału leśnego ziemi częstochowskiej w Złotolasach koło Zielonego Potoku.
Buduje linie siedmiu bunkrów leśnych od Julianki do Żółwia, przyjmuje pierwsze zrzuty lotnicze.. Szkoli podoficerów i przyjmuje do oddziału podchorążych z Częstochowy dla ćwiczeń wojskowych.
Przejmuje rolę administratora i policjanta obwodu. Organizuje wywiad, niszczy bimbrownie, rewiduje domostwa bandytów, wymierza kary chłosty i inne gorliwym wobec Niemców sołtysom, likwiduje na podstawie wyroków sądu wojskowego w Częstochowie zdrajców i donosicieli.
Głównym zadaniem jego oddziału są akcje zbrojne przeciw Niemcom, m.in.:
- 10 lipca akcja na obóz Wermachtu w Myszkowie, ginie 68, rannych 150 Niemców, spalone baraki i obóz zlikwidowany w ciągu 3 dni;
- 7 października akcja na oddział SA pod Olesnem, likwidacja 18 Niemców, zdobyto broń, mundury, ciężko ranny leśnik „ Hubert”;
- 7 listopada zamach na osławionego żandarma Schuberta z Zarek k. Diabelskich Mostów.
Mimo pacyfikacji i nasycenia terenem Wehrmachtem „ Ponury” szczęśliwie uniknął rozbicia oddziału i większych strat osobowych.
Do stałych działań ego oddziału należało przyjmowanie zrzutów, demolowanie zakładów przemysłu rolnego, rozbrajanie posterunków policji i kolejowych, niszczenie spisów przymusowych dostaw rolnych i osobowych w urzędach gminnych.
Stosunki z miejscową ludnością i placówkami były wzorowe, nie było donosów i wpadek, niemożliwe byłoby działanie oddziału bez pomocy mieszkańców.
W utworzonym w czasie akcji "Burza" II batalionie 27 pułku piechoty AK został dowódcą 2. kompanii z awansowaniem do stopnia porucznika.
27 października nastąpiła demobilizacja batalionu. Wielu żołnierzy urlopowano. Porucznik "Ponury" ze względu na stan zdrowia został przeniesiony do Inspektoratu Częstochowa.
Dowództwo oddziału objął por. Stanisław Bączyński "Burza".
17 stycznia 1945 roku w Sierakowie oddział został rozbrojony przez wojsko sowieckie, żołnierze puszczeni wolno, a oficerowie aresztowani.
Okres po wojnie
Po rozwiązaniu AK "Ponury" pełniący funkcje inspektora Okręgu wrócił do lasu aby wspomagać oddziały partyzanckie, złożone z żołnierzy którym groziło aresztowanie przez UB. Zostaje wśród nich do pierwszych dni sierpnia 1945 roku.
Wskutek licznych aresztowań przez „ bezpieczeństwo” i celem ochrony magazynów broni w budynkach „ Ponury” powrócił do żołnierzy i działał do amnestii.
Następnie Bral udział w rozmowach i podpisaniu umowy amnestyjnej między władza ludową i płk. Janem Mazurkiewiczem „ Radosławem” w Warszawie i tam się ujawnił w sierpniu 1945 r.
Na początku września 1945 r. uczestniczył w Komisji Likwidacyjnej Armii Krajowej przy ul. Racławickiej w Częstochowie i umożliwił swoim żołnierzom powrót do życia cywilnego i na uczelnie.
„Ponurego” zaczęto oskarżać go o grabieże i mordy, stąd od 1948 r. ukrywał się u rodzin swoich żołnierzy na Śląsku, w Wielkopolsce w rodzinie leśniczego „ Huberta”.
Agenci UB próbowali go aresztować w hotelu „Terminus” powszechnie zwany „Ubeckim”, przy ul. Rutkowskiego 28 w Warszawie. "Ponury" rzekomo wyskoczył z 2 piętra w dniu 22 maja 1955 r. (można spotkać informację, że został zatłuczony kijami przez agentów UB).
Zmasakrowane zwłoki odebrała rodzina z więzienia na Mokotowie i pochowała na Powązkach w Warszawie, obok mogiły jego ojca.
Sprawę śmierci „ Ponurego” badała Komisja ds. Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu na wniosek Okręgu Światowego Związku Żołnierzy AK w Częstochowie stwierdzając brak dowodów z tego okresu (wyniki sekcji zaginęły w dziwnych okolicznościach),
Odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
- Krzyż Walecznych - 2 razy
- Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami
Zdjęcia
Dowódca oddziału partyzanckiego II batalionu 27 pułku AK por. „Ponury”
Grupa partyzantów przy nasłuchu radiowym.
W środku - przy odbiorniku - w furażerce por. „Ponury”
Jura Krakowsko-Częstochowska
Piśmiennictwo
- http://www.absolwenci.sieniu.czest.pl/index.php?show=art&which=660
- http://janow.pl/fotki/2015%20%20%20%20%20%209.pdf
- https://wzzw.wordpress.com/2013/03/08/zatluki-go-kijami/
- http://bazhum.muzhp.pl/media//files/Niepodleglosc_i_Pamiec/Niepodleglosc_i_Pamiec-r2004-t11-n1_(20)/Niepodleglosc_i_Pamiec-r2004-t11-n1_(20)-s135-155/Niepodleglosc_i_Pamiec-r2004-t11-n1_(20)-s135-155.pdf
Budynek IV Liceum Ogólnokształcące im. H. Sienkiewicza, Aleja Najświętszej Maryi Panny 56
https://pamietajskadjestes.pl/miejsca-pamieci/polska/slaskie/czestochowa/tablica-upamietniajaca-kpt-jerzego-kurpinskiego-ps-ponury
Po maturze podjął służbę wojskową w 27 pp w Częstochowie i tam ukończył szkołę podchorążych piechoty pod okiem płk. Stanisława Maczka z wyróżnieniem i nagroda w postaci pamiątkowej szabli.
Po odbyciu obowiązkowej służby podjął zgodnie z tradycjami rodziny studia na wydziale ogrodnictwa Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie.
Po bitwie dostaje się do niewoli sowieckiej, a później niemieckiej, skąd ucieka do Częstochowy. Otrzymuje pracę w leśniczówce Kręciwilk k. Olsztyna i podejmuje dalsza walkę, wstępując do Służby Zwycięstwa Polski.
Wiosna 1943 roku zostaje dowódcą pierwszego oddziału leśnego ziemi częstochowskiej w Złotolasach koło Zielonego Potoku.
Buduje linie siedmiu bunkrów leśnych od Julianki do Żółwia, przyjmuje pierwsze zrzuty lotnicze.. Szkoli podoficerów i przyjmuje do oddziału podchorążych z Częstochowy dla ćwiczeń wojskowych.
Przejmuje rolę administratora i policjanta obwodu. Organizuje wywiad, niszczy bimbrownie, rewiduje domostwa bandytów, wymierza kary chłosty i inne gorliwym wobec Niemców sołtysom, likwiduje na podstawie wyroków sądu wojskowego w Częstochowie zdrajców i donosicieli.
Głównym zadaniem jego oddziału są akcje zbrojne przeciw Niemcom, m.in.:
- 10 lipca akcja na obóz Wermachtu w Myszkowie, ginie 68, rannych 150 Niemców, spalone baraki i obóz zlikwidowany w ciągu 3 dni;
- 7 października akcja na oddział SA pod Olesnem, likwidacja 18 Niemców, zdobyto broń, mundury, ciężko ranny leśnik „ Hubert”;
- 7 listopada zamach na osławionego żandarma Schuberta z Zarek k. Diabelskich Mostów.
Do stałych działań ego oddziału należało przyjmowanie zrzutów, demolowanie zakładów przemysłu rolnego, rozbrajanie posterunków policji i kolejowych, niszczenie spisów przymusowych dostaw rolnych i osobowych w urzędach gminnych.
Stosunki z miejscową ludnością i placówkami były wzorowe, nie było donosów i wpadek, niemożliwe byłoby działanie oddziału bez pomocy mieszkańców.
W utworzonym w czasie akcji "Burza" II batalionie 27 pułku piechoty AK został dowódcą 2. kompanii z awansowaniem do stopnia porucznika.
27 października nastąpiła demobilizacja batalionu. Wielu żołnierzy urlopowano. Porucznik "Ponury" ze względu na stan zdrowia został przeniesiony do Inspektoratu Częstochowa. Dowództwo oddziału objął por. Stanisław Bączyński "Burza".
17 stycznia 1945 roku w Sierakowie oddział został rozbrojony przez wojsko sowieckie, żołnierze puszczeni wolno, a oficerowie aresztowani.
Wskutek licznych aresztowań przez „ bezpieczeństwo” i celem ochrony magazynów broni w budynkach „ Ponury” powrócił do żołnierzy i działał do amnestii.
Następnie Bral udział w rozmowach i podpisaniu umowy amnestyjnej między władza ludową i płk. Janem Mazurkiewiczem „ Radosławem” w Warszawie i tam się ujawnił w sierpniu 1945 r. Na początku września 1945 r. uczestniczył w Komisji Likwidacyjnej Armii Krajowej przy ul. Racławickiej w Częstochowie i umożliwił swoim żołnierzom powrót do życia cywilnego i na uczelnie.
„Ponurego” zaczęto oskarżać go o grabieże i mordy, stąd od 1948 r. ukrywał się u rodzin swoich żołnierzy na Śląsku, w Wielkopolsce w rodzinie leśniczego „ Huberta”.
Agenci UB próbowali go aresztować w hotelu „Terminus” powszechnie zwany „Ubeckim”, przy ul. Rutkowskiego 28 w Warszawie. "Ponury" rzekomo wyskoczył z 2 piętra w dniu 22 maja 1955 r. (można spotkać informację, że został zatłuczony kijami przez agentów UB).
Zmasakrowane zwłoki odebrała rodzina z więzienia na Mokotowie i pochowała na Powązkach w Warszawie, obok mogiły jego ojca. Sprawę śmierci „ Ponurego” badała Komisja ds. Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu na wniosek Okręgu Światowego Związku Żołnierzy AK w Częstochowie stwierdzając brak dowodów z tego okresu (wyniki sekcji zaginęły w dziwnych okolicznościach),
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
- Krzyż Walecznych - 2 razy
- Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami
Dowódca oddziału partyzanckiego II batalionu 27 pułku AK por. „Ponury”
Grupa partyzantów przy nasłuchu radiowym.
W środku - przy odbiorniku - w furażerce por. „Ponury”
Jura Krakowsko-Częstochowska
- http://www.absolwenci.sieniu.czest.pl/index.php?show=art&which=660
- http://janow.pl/fotki/2015%20%20%20%20%20%209.pdf
- https://wzzw.wordpress.com/2013/03/08/zatluki-go-kijami/
- http://bazhum.muzhp.pl/media//files/Niepodleglosc_i_Pamiec/Niepodleglosc_i_Pamiec-r2004-t11-n1_(20)/Niepodleglosc_i_Pamiec-r2004-t11-n1_(20)-s135-155/Niepodleglosc_i_Pamiec-r2004-t11-n1_(20)-s135-155.pdf