Jan Pruszyński

Położenie: D - VI - 20
Jan Pruszyński (ur. 29 lutego 1911 w Łodzi, zm. 15 lutego 1997 tamże) – profesor zwyczajny, chirurg, szef Katedry i Kliniki Chirurgicznej, od 1965 roku Naczelny Chirurg Wojska Polskiego.
W 1936 ukończył studia medyczne na Uniwersytecie Warszawskim i Szkołę Podchorążych Sanitarnych.
W stopniu porucznika był lekarzem w 19 pułku w Ostrogu (1 pp. w Wilnie). Wraz z całą Wołyńską Brygadą Kawalerii bił się pod Mokrą. W trakcie odwrotu odniósł kontuzję. Pod koniec września trafił do SGO Polesie i brał udział w bitwie pod Kockiem. Po kapitulacji Grupy uciekł z niewoli.
Podczas wojny pracował m.in. w Szpitalu Dzieciątka Jezus i w Szpitalu Zakaźnym na Chocimskiej, był żołnierzem Armii Krajowej. Brał udział w powstaniu warszawskim, po którym dostał się do niewoli niemieckiej (nr jeniecki: 225084).
W 1945 r. został powołany do wojska, uczestniczył w bitwie łużyckiej.
Od 1946 r. w Wojskowym Szpitalu Okręgowym w Warszawie - zarazem asystent w oddziale chirurgicznym Instytutu Gruźlicy. Od 1955 r. w Szpitalu Wojskowym w Łodzi jako ordynator oddziału chirurgii.
W 1950 roku uzyskał stopień doktora nauk medycznych – rozprawa „O leczeniu złamań postrzałowych kończyn w szczelnym opatrunku gipsowym”.
Odbył staże naukowe: Paryż 1956, Londyn 1959.
W 1955 r. został ordynatorem oddziału Chirurgii Wojskowego Szpitala Klinicznego w Łodzi, a od 1958 r. kierował Kliniką Chirurgii w WAM.
W 1963 r. został profesorem.
Od końca lat 50. XX w. wykonywał pionierskie operacje wad serca u dzieci, od 1957 współpracował z dr Lili Goldstain i prof. Marią Gołębiowską przy diagnostyce kardiologicznej, która pozwalała mu na kwalifikowanie i przygotowywanie dzieci do operacji wad serca.
Był pionierem nowych technik kardiochirurgicznych, wprowadzając metody prowadzenia operacji w hipotermii i w krążeniu pozaustrojowym oraz wszczepiania sztucznych zastawek serc. W 1964 w Łodzi dokonał pierwszego wszczepienia sztucznej zastawki mitralnej, pacjentkę wprowadzono w stan hipotermii poprzez obłożenie lodem w wannie.
Utworzył pierwszą w wojskowej służbie zdrowia szkołę torakochirurgiczą.
Promotor 7 doktoratów, kierownik 41 specjalizacji. Opublikował 43 publikacje.
Współorganizował i konsultował liczne ośrodki torakochirurgiczne - m. in. w Otwocku, Rudce, w kilku szpitalach w Łodzi i w Tuszynku.
Laureat nagrody Ministerstwa Zdrowia w 1954 r. i II st. MON w 1966 roku.
W 1969 roku otrzymał Nagrodę Miasta Łodzi w dziedzinie nauk medycznych.
Od 1971 r. w cywilu, był specjalistą wojewódzkim w dziedzinie chirurgii, pracował m.in. w Poradni Chirurgicznej Przemysłowej Służby Zdrowia Łódź - Śródmieście., posługiwał się pieczątką Jan Pruszyński - lekarz”.
W 1986 uzyskał tytuł doktora Honoris Causa Wojskowej Akademii Medycznej.

Piśmiennictwo

1. Tomasz Morawski, Losy wychowanków Szkoły Podchorążych Sanitarnych pierwszych dziewięciu promocji (1922-30), Medycyna Nowożytna 8/2, 2001
2. Andrzej Miłkowski, WOJSKOWA AKADEMIA MEDYCZNA Podręcznik Akademicki, Wydawnictwo SPARTACUS, Łódź 1997
3. https://pl.wikipedia.org/wiki/Jan_Pruszy%C5%84ski_(chirurg)
4. https://www.ogrodywspomnien.pl/index/showd/109672