Piotr Osiowy

Położenie: Kwatera D Rząd I grób 16
Piotr Osiowy (ur. 12 czerwca 1919 roku we wsi Stare Sioło na Ukrainie, zm. 1978).
Ukończył 5 klas szkoły powszechnej w 1932 r., zaczął uczęszczać na kurs techniczny, którego nie ukończył z powodu powołania do Armii Czerwonej.
W wojsku ukończył szkołę podoficerską instruktorów jazdy czołgiem w 1940 r. i pracował jako instruktor do 1941 r. do chwili rozpoczęcia wojny hitlerowskiej.
Z chwilą wybuchu wojny poszedł na front jako mechanik kierowca. Pod Połtawę został ranny, przeleżał w szpitalu 5 miesięcy. W roku 1942 po wyjściu ze szpitala poszedł do walki pod Rostów, którą kontynuował aż pod Smoleńsk.
W 1943 r. został przeniesiony do nowopowstałej jednostki Wojska Polskiego – 1 Pułku Czołgów, gdzie był instruktorem nauki jazdy czołgiem. Brał udział w bitwie pod Lenino w dniach 12–13 października 1943. Potem był mechanikiem-kierowcą w czołgu dowódcy 3 kompanii dowodzonej przez por. Rościsława Tarajmowicza, składającej się z 6 czołgów T-34, 1 pułku czołgów 1 Brygady Pancernej im. Bohaterów Westerplatte 1 Armii Wojska Polskiego pod dowódcą gen. Berlinga. W dniach 9–16 sierpnia 1944 rok uczestniczył pod Studziankami w szarży 3 kompanii pancernej. Jako nieliczny przeżył starcie, wszystkie 6 czołgów biorących udział w natarciu zostało trafionych (5 stracono bezpowrotnie). Osiowy zdołał jeszcze z jednym członkiem załogi wyrwać się z płonącego T-34, stwierdziwszy wcześniej, że jego dowódca nie żyje.
Mimo poparzeń i traumy po stracie kolegów nie zszedł z pola walki. Dołączył do 1 kompanii, został wyznaczony na technika czołgowego kompanii w stopniu starszego sierżanta. Razem z kpt. Tiufiakowem zdobył sztandar niemieckiego batalionu. Swój szlak bojowy zakończył na Westerplatte.
W 1945 r. otrzymał stopnia chorążego, po czym został przeniesiony na stanowisko pomocnika d-cy kompanii do spraw technicznych.
W 1946 r. dostał stopień podporucznika, a w 1948 stopień porucznika i służył nadal na tym samym stanowisku.
W roku 1950 wysłany na Kurs Doskonalenia Oficerów, a po kursie skierowany do 24 Ruchomego Warsztatu Naprawy Czołgów (RWNCz, JW 4150) w miejscowości Czarne na pomocnika kierownika warsztatów do spraw technicznych.
W roku 1952 przyjął obowiązki kierownika 24. RWNCz gdzie pracował do stycznia 1953 r. Następnie przeniesiono go do 17 Pułku Artylerii Pancernej na stanowisko pomocnika dowódcy batalionu do spraw technicznych, a stamtąd w listopadzie do Centralnej Składnicy Sprzętu Pancernego na stanowisko kierownika I magazynu.
Trzykrotnie ranny i 9 razy poparzony.
Odznaczony: Order Czerwonej Gwiazdy, Krzyż Walecznych, Srebrny Medal „Zasłużony na Polu Chwały” (trzykrotnie).
Po odejściu z wojska mistrz produkcji Łódzkiego Przedsiębiorstwa Przemysłu Terenowego Ceramiki Budowlanej w Srebrnej koło Łodzi.

Zdjęcia

Piotr Osiowy
br>

Piotr Osiowy i żołnierz radziecki (na razie nie rozpoznany)

Piotr Osiowy (z papierosem)

Radzieckie czołgi T-34-76 - podstawowe wyposażenie 1 Brygady Pancernej im. Bohaterów Westerplatte

Po prawej stronie żona Piotra Osiowego - Halina Osiowa

Piśmiennictwo

https://histmag.org/Bitwa-pod-Studziankami-pancerne-starcie-berlingowcow-9849
http://baedekerlodz.blogspot.com/2012/11/cmentarz-wojskowy-w-odzi.html?m=1
https://geekweek.interia.pl/historia/news-bitwa-pod-studziankami-pancerne-starcie-berlingowcow,nId,2616699
https://www.facebook.com/profile/100063517212017/search/?q=album%20piotra%20osiowego
http://www.polskokatolicki.pl/RODZINA/Archiwum/pdf/1969/Rodzina_1969_39.pdf