Dziekoński Józef Pius

Położenie grobu: 25 - 2 - 28
Józef Pius Dziekoński (ur. 5 maja 1844 w Płocku, zm. 4 lutego 1927 w Warszawie) – polski architekt i konserwator zabytków, przedstawiciel historyzmu.
Po ukończeniu szkoły realnej w Warszawie w 1860 wstąpił do Szkoły Sztuk Pięknych. Następnie w 1866 wstąpił do Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu, gdzie w 1871 uzyskał stopień architekta artysty klasy III. Wyspecjalizował się głównie w architekturze sakralnej. Był przedstawicielem i prekursorem nurtu zw. stylem wiślano-bałtyckim. Współzałożyciel Towarzystwa Opieki nad Zabytkami Przeszłości, od 1893 był współpracownikiem Komisji do Badań Historii Sztuki w Polsce. W tym samym roku mianowany został architektem diecezji warszawskiej. W 1902 otrzymał tytuł akademika.
Wykładowca historii architektury średniowiecza i odrodzenia w ramach Kursów Politechnicznych (1906-1907) na Wydziale Technicznym Towarzystwa Kursów Naukowych w Warszawie. W latach 1906-1914 był także członkiem TKN. Pierwszy dziekan Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej.
Odznaczony m.in.: Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1922) oraz Orderem Świętego Grzegorza Wielkiego.

Źródła:

1. https://pl.wikipedia.org/wiki/J%C3%B3zef_Pius_Dzieko%C5%84ski