Edward Franciszek Pfeiffer

Położenie: 1 - 2 - 52
Edward Franciszek Pfeiffer, ps. „Radwan”, „Wilhelm”, „Gustaw” (ur. 21 stycznia 1895 w Łodzi, zm. 13 czerwca 1964 w Londynie) – pułkownik Wojska Polskiego, w konspiracji dowódca I Obwodu Śródmieście w Warszawskim Okręgu AK w powstaniu warszawskim dowódca Grupy Śródmieście Północ – Radwan; w 1964 mianowany generałem brygady przez władze emigracyjne.
11 listopada 1918 był jednym z czołowych organizatorów rozbrajania Niemców w Łodzi. Stanął na czele zorganizowanego w tym celu starszego harcerstwa, stworzył z nich kompanie Wojska Polskiego i zasilił szeregi tworzącego się w Warszawie I. Harcerskiego Batalionu WP.
W składzie 5 pułku piechoty Legionów brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, przeszedł szlak Wilno – Dzwińsk – Kijów – Bitwa Warszawska.
Uczestniczył w kampanii wrześniowej 1939 r. jako dowódca samodzielnego batalionu fortecznego „Mikołów”.
W październiku 1939 r. został skierowany do Łodzi, na stanowisko zastępcy dowódcy tamtejszego Okręgu Służby Zwycięstwu Polski.
W marcu 1944 objął stanowisko dowódcy Obwodu I Śródmieście w Warszawskim Okręgu AK. 20 września 1944 został dowódcą 28 Dywizji Piechoty AK im. Stefana Okrzei. Po upadku powstania trafił do obozu w Bergen-Belsen.
Po wojnie pozostał na emigracji.
Odznaczony m.in.:

• Krzyż Złoty Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 72
• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 928 (1921)
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (3 maja 1958)
• Krzyż Walecznych (czterokrotnie)

Piśmiennictwo

1. https://pl.wikipedia.org/wiki/Franciszek_Pfeiffer