Kościół Garnizonowy pw. św. Józefa Oblubieńca NMP

lokalizacja: Legionowo, ul. Marsz. Józefa Piłsudskiego 5 (Szlak niebieski, punkt 1)

Pytania testowe

Kościol Garnizonowy

Budowę tej świątyni rozpoczęto w 1945 r. jako wotum dziękczynne za zakończenie II wojny światowej. Początkowo należała do kościoła starokatolickiego, ale z braku wiernych tego wyznania została przekazana (jeszcze nie ukończona) na kościół garnizonowy. Staraniem ks. mjr. Jana Mrugacza, ówczesnego kapelana 1. Warszawskiej Dywizji Piechoty i z pomocą wielu legionowskich rodzin, budowa została ukończona i kościół pw. św. Józefa Oblubieńca NMP został poświęcony 23 listopada 1947 r. W latach 90. kościół został przebudowany, nieco powiększony i otrzymał dzisiejszą formę architektoniczną.
W kościele znajdują się następujące upamiętnienia:

Tablica poświęcona pomordowanym w Palmirach 48 mieszkańcom Legionowa

Kościol Garnizonowy

W lutym 1940 r. miał miejsce prowokacyjny mord dokonany przez gestapo na volksdeutschu burmistrzu Marielke. W „odwecie” hitlerowcy aresztowali i rozstrzelali 26 lutego 1940 r. w Palmirach 190 mieszkańców Legionowa i okolic (174 mężczyzn i 16 kobiet). W czasie powojennej ekshumacji, przeprowadzonej w maju 1946 r., udało się ustalić nazwiska 78 ofiar mordu, wśród nich 48 z Legionowa. Nazajutrz po tragicznych wydarzeniach, miejsce zbrodni zaznaczone zostało przez miejscowego gajowego. Współcześnie w Palmirach pomordowanych legionowian upamiętnia kwatera „I”. Pod koniec lat 50. ks. płk Jan Mrugacz sprowadził z Palmir do Legionowa, w asyście harcerzy i wojska, symboliczną urnę z prochami. Została wmurowana wraz z pamiątkową tablicą w ścianę kościoła. Uroczyste odsłonięcie i poświęcenie tablicy odbyło się w 1958 r. Tablica została zaprojektowana przez ks. płk. Jana Mrugacza, a ufundowało ją społeczeństwo Legionowa.

Tablica pamięci poległych Kościuszkowców

Kościol Garnizonowy

Płaskorzeźba z brązu, upamiętniająca poległych żołnierzy 1. Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki, którzy przeszli szlak bojowy od Lenino do Berlina. Dywizja rekrutowała się m.in. z Polaków deportowanych od 1939 r. z polskich ziem wschodnich na tereny ZSRR. Tablicę odsłonięto i poświęcono w 1993 r.

Tablica pamięci Sybiraków

Kościol Garnizonowy

Płaskorzeźba z brązu, upamiętniająca pomordowanych i zmarłych Polaków, zesłanych i wywiezionych w głąb ZSRR w latach 1939–57. Ofiarami byli Polacy z dawnych polskich Kresów Wschodnich oraz deportowani w 1944 r. obywatele Legionowa, a wśród nich żołnierze AK. Odsłonięcie tablicy nastąpiło 6 lutego 1994 r. Uroczystość odbyła się z udziałem ówczesnego wicepremiera prof. Aleksandra Łuczaka, biskupa polowego WP gen. dyw. Sławoja Leszka Głódzia, członków koła Związku Sybiraków, władz miasta i garnizonu WP oraz licznych organizacji społecznych i kombatanckich, a także szkół i Związku Harcerstwa Polskiego.

Tablica pamięci podchorążych „Lato” i „Warta”

Kościol Garnizonowy

17 czerwca 1943 r., podczas transportu alianckiej broni zrzutowej, podchorążowie Stefan Majewski „Warta” lat 24 i Jerzy Dąbrowski „Lato” lat 21, przechodząc przez plac na Bukowcu zwany dzisiaj skwerem Kościuszki, znaleźli się nagle w środku niemieckiej obławy i zostali po walce schwytani przez Niemców. Po pięciu dniach tortur i przesłuchań, zostali rozstrzelani 25 czerwca 1943 r. w lesie sąsiadującym z niemieckimi koszarami. Niemcy wywieźli ich ciała w nieznanym kierunku. Do dziś nie wiadomo, gdzie spoczywają. W 59. rocznicę tych wydarzeń, w kościele garnizonowym w Legionowie odsłonięto tablicę pamięci Jerzego Dąbrowskiego „Lato” i Stefana Majewskiego „Warta”. Zaprojektowana została przez kombatantów Armii Krajowej: Feliksa Litwiniaka, Andrzeja Paszkowskiego i Bogusława Piątka. Fundatorem było społeczeństwo byłego I Rejonu „Marianowo–Brzozów” VII Obwodu „Obroża” Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej oraz towarzysze broni. Uroczyste odsłonięcie i poświęcenie tablicy odbyło się 16 czerwca 2002 r.