PEC Legionowo

lokalizacja:   Legionowo, ul. Olszankowa. (Szlak niebieski, punkt 9)

Pytania testowe

Porozumienia podpisane 30 sierpnia 1980 r. pomiędzy rządem, a komitetem strajkowym w Stoczni Gdańskiej umożliwiły formalną rejestrację organizacji związkowych NSZZ „Solidarność”. W Legionowie, 6 kwietnia 1981 r. 23 organizacje zakładowe zrzeszały ok. 4100 pracowników. Pierwsza z nich powstała już we wrześniu 1980 r. w legionowskim oddziale warszawskiego Zakładu Energetyki Cieplnej. Była to bardzo aktywna organizacja, w końcu września 1981 roku liczyła 203 członków spośród 320-osobowej załogi. Po wprowadzeniu stanu wojennego i delegalizacji „Solidarności” związkowcy nie zaprzestali swych działań. Rozprowadzano ulotki i prasę podziemną oraz zakazane przez władze wydawnictwa książkowe tzw. „drugiego obiegu”. Prowadzono akcje malowania haseł świadczących o funkcjonowaniu związku mimo represji i szykan. Pomagano w organizowaniu nadawania audycji radiowych „Solidarności” i zakłócaniu rządowej telewizji. Współpracowano z Kościołem przy organizowaniu pomocy żywnościowej i materialnej dla rodzin osób internowanych, pozbawionych pracy lub znajdujących się w bardzo złej sytuacji materialnej.
Do spektakularnych akcji propagandowych dochodziło pomimo obowiązywania rygorów stanu wojennego. Dla przykładu: na kominie ciepłowni zawieszono wielkie flagi narodowe, a między nimi flagę z napisem „Solidarność”. Innym razem na murze podstacji energetycznej pojawił się, wykonany niezmywalną farbą, napis: „Solidarność żyje i zwycięży!”.
Nękanie przesłuchaniami milicyjnymi, groźba utraty pracy i inne szykany nie załamały związkowców. Dotrwali do 1989 r. i po kompromisie tzw. „Okrągłego Stołu” ich delegaci weszli w skład Komitetów Obywatelskich przygotowujących społeczeństwo do pierwszych po wojnie, wolnych i częściowo demokratycznych wyborów parlamentarnych, a w rok później do w pełni już demokratycznych wyborów samorządowych.