Pomnik Legionowskich ofiar Zbrodni Katyńskiej

lokalizacja:   Legionowo, ul. Orląt Lwowskich 8 – teren parafii pw. Matki Boskiej Fatimskiej. (Szlak niebieski, punkt 11)

Pytania testowe

24 marca 2010 r. Rada Miasta Legionowo, na wniosek legionowskiego koła Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej w Legionowie, Muzeum Historycznego w Legionowie oraz Towarzystwa Przyjaciół Legionowa, podjęła uchwałę o upamiętnieniu legionowskich ofiar Zbrodni Katyńskiej w formie symbolicznego pomnika.
Dzięki przychylności i zaangażowaniu ks. Tomasza Chciałowskiego, proboszcza parafii pw. Matki Boskiej Fatimskiej przy ul. Orląt Lwowskich pomnik wzniesiono obok kościoła, leżącego w dzielnicy Legionowa zamieszkałej przed wojną przez wielu oficerów Wojska Polskiego. Obelisk ma formę symbolicznego pomnika nagrobnego z tablicą ofiar Zbrodni Katyńskiej, zwieńczoną orłem wojskowym z umieszczonymi w nim symbolicznymi pociskami. Na tablicy umieszczony jest napis Katyń – Charków – Miednoje – 1940, znak krzyża Orderu Wojennego Virtuti Militari i wykaz 46 nazwisk.
Akt erekcyjny pomnika wmurowano 21 marca 2010 r. zaś uroczyste odsłonięcie pomnika nastąpiło 3 maja 2010 r. Autorem projektu i wykonawcą pomnika jest legionowski plastyk Stanisław Gadomski. Pomnik w całości został sfinansowany przez samorząd miasta Legionowo. Aktu odsłonięcia pomnika dokonali: Prezydent Miasta Legionowo Roman Smogorzewski, Pani Barbara Dulska nestorka rodziny Sielewiczów (płk Julian Sielewicz – dowódca garnizonu Legionowo zamordowany w Katyniu) i przedstawicielka inicjatorów budowy pomnika Pani Bronisława Romanowska-Mazur.
Badania prowadzone przez Muzeum Historyczne w Legionowie pozwoliły ustalić liczbę 44 oficerów i 2 policjantów – legionowskich ofiar Zbrodni Katyńskiej. W tym rozumieniu, pojęcie tej zbrodni dotyczy nie tylko Katynia, lecz wszystkich miejsc kaźni Polaków na Wschodzie.
Z liczby 46 legionowskich ofiar zbrodni w 1940 r. w Katyniu zostało zamordowanych 28 oficerów, w Charkowie – 16 oficerów, w Twerze – 2 policjantów. W liczbie tej 19 było oficerami zawodowymi, 2 – policjantami w służbie, a 25 – oficerami rezerwy.
Oficerowie z Legionowa pełnili różnorodne stanowiska i funkcje w jednostkach. Dowódcami jednostek byli: ppłk Julian Sielewicz – dowódca 2. Batalionu Balonowego – patron 1. Legionowskiego Batalionu Zaopatrzenia (jednostki rozwiązanej w 2012 r.), mjr Zdzi-sław Szulczewski – pełniący obowiązki dowódcy 1. Dywizjonu Pociągów Pancernych, mjr Zygmunt Zieliński – w kampanii wrześ-niowej dowódca oddziału zapasowego 2. Batalionu Mostów Kolejowych.
Kierowniczą kadrę dowództw jednostek tworzyli: mjr pil. obs. Kazimierz Kraczkiewicz – zastępca dowódcy 2. batalionu balonowego, kpt. Ludwik Pieńkowski – kwatermistrz 1. dywizjonu pociągów pancernych, kpt. Włodzimierz Lichacz – oficer techniczny w 2. batalionie mostów kolejowych, kpt. Kazimierz Majewski – dowódca pociągu pancernego „Poznańczyk”. W Twerze zostali zamordowani dwaj legionowscy policjanci st. post. Bolesław Kołakowski i st. post. Stanisław Litwińczuk. Połowa spośród ofiar uczestniczyła w wojnie 1920 r. a wszyscy byli uczestnikami wojny obronnej 1939 r.