W ZWZ – AK od 1942 do 1945. Drużynowy Tajnej Drużyny Harcerzy pod pseudonimem „Żbik”, następnie dowódca oddziału AK w Rejonie „Strażnica” (Nieśwież), z którym dołączył do zgrupowania AK pod dowództwem cichociemnego por. Adolfa Pilcha „Góra”, „Dolina”, walcząc z dwoma wrogami.
Przebył cały 700-kilometrowy szlak bojowy z Puszczy Nalibockiej przez Puszczę Kampinoską, biorąc udział w powstaniu warszawskim, do lasów kieleckich. Marian Podgóreczny zostaje awansowany, jako najmłodszy w pułku (mając 17 lat) na dowódcę 3 sekcji jazdy w 2 plutonie dowodzonym przez wachmistrza Antoniego "Wira" Burdziełowskiego przy grupie kawalerii dowodzonej przez rotmistrza Zdzisława "Nieczaja" Nurkiewicza.
Uczestniczył w walkach: pod Aleksandrowem, pod Truskawką, pod Brzozówką, pod Kiścinnem, pod Pociechą, pod Piaskami, pod Pilaszkowem, pod Rybitwą, pod Zaborówkiem, pod Łuszczewkiem, nad Utratą, pod Baranowem, pod Jaktorowem w Puszczy Mariańskiej nad Pilicą, pod Białym Ługiem, na Widuchu, pod Hutą, pod Bokowem, pod Kazanowem, w szarży pod Opocznem, pod Kraśnicą.
W kilka dni po wkroczeniu na Kielecczyznę wojsk Armii Czerwonej, zostaje skazany przez sąd NKWD na karę śmierci za posiadanie broni. Prowadzony na rozstrzelanie uniknął wykonania wyroku dzięki nieoczekiwanej interwencji administratora majątku Kraśnica.

W latach 1945–1946, jako żołnierz Ruchu Samoobrony AK i Narodu (6. kompania – 25. pułku piechoty) został skierowany do pracy w MO (Opoczno, Łęczyca), podlegającej wówczas Ministerstwu Bezpieczeństwa Publicznego. Zgodnie z poleceniem swych władz konspiracyjnych nigdy nie skorzystał z amnestii, a także nie ujawnił w UB zarówno swych walk przeciwko partyzantom sowieckim, jak i swej prawdziwej roli w milicji.
W 1946 roku ukończył Gimnazjum Nauczycielskie w Łęczycy. Do liceum uczęszczał w Bydgoszczy. W latach 1947–1951 studiował na Wydziale Prawa Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, uzyskując tytuł magistra praw.
W latach 1947–1950 był redaktorem naczelnym Pomorskiej Czuwajki – miesięcznika Pomorskiej Chorągwi ZHP w Bydgoszczy. Jeszcze w czasie studiów pracował w redakcji dziennika Ziemia Pomorska w Bydgoszczy, potem w Dzienniku Bałtyckim w Gdyni (1950–1964). Zajmował się tematyką społeczno-prawną, pisał bezkompromisowe artykuły, narażając się ówczesnym władzom.
W 1956 w publicznych wystąpieniach domagał się praworządności i równouprawnienia w stosunkach z ZSRR; w 1968 potępił publicznie bicie studentów w komisariatach MO, za co był represjonowany; w sierpniu 1980 brał udział w pamiętnym strajku gdańskich stoczniowców.
W latach 1963–1982 był także radca prawnym w Stoczni Remontowej Radunia w Gdańsku, a w okresie 1965–1982 był też dziennikarzem Wieczoru Wybrzeża.
Po 13 grudnia 1981 został wysłany na bezterminowy bezpłatny urlop w RSW „Prasa”. Ponieważ nie poddał się obowiązkowi weryfikacji dziennikarzy, w 1982 przeszedł na wcześniejszą emeryturę.
Od listopada 1980 do 2000 radca prawny w Regionie Gdańskim Solidarności i Stoczni Gdańskiej. W listopadzie 1980 na KZD we Wrocławiu został wybrany na sekretarza Krajowej Komisji Zawodowej Radców Prawnych „S”. W latach 1980–1981 był członkiem redakcji Biuletynu Informacyjnego Stoczni Remontowej «Radunia», pisma KZ „S”.
W latach 1989–1992 publicysta Dziennika Bałtyckiego; 1990–1991 prezes Dziennikarskiej Spółdzielni Pracy Dziennik Bałtycki i dyrektor wydawnictwa Tygodnik Bałtycki. W tym samym czasie jest radcą prawnym Stowarzyszenia Autorów ZAiKS.
Wiceprezes Koła Światowego Związku Żołnierzy AK w Sopocie, honorowy członek Stowarzyszenia Autorów Polskich. Autor książek: Na koniu i pod koniem 1972, 2016, Albert Forster, gauleiter i oskarżony (Wyd. Morskie, Gdańsk 1977), trylogii Doliniacy 1990, 1991,2010, 2013, „Góra”, „Dolina” – partyzant nie pokonany – wywiad rzeka z cichociemnym Adolfem Pilchem 2015.
Wraz z Rajmundem Bolduanem był współautorem książek Deutschland w płomieniach (Wyd. Morskie, Gdynia 1960) o kaszubskiej partyzantce wchodzącej w skład AK, i Bez mundurów o Tajnym Hufcu Harcerzy w Gdyni.

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
• Krzyż Walecznych
• Krzyż Oficerski OOP
• Krzyż Kawalerski OOP
• Krzyż Armii Krajowej
• Warszawski Krzyż Powstańczy
• Krzyż Partyzancki
• Harcerski Krzyż za Zasługi dla ZHP z Mieczami
• Medal Wojska
• Medal za Warszawę
• Medal Rodła
• Złoty i Srebrny Medal Pamięci Walk i Męczeństwa
• Medal Pro Memoria
• Honorowa Odznaka 27 Pułku AK
• Honorowa Odznaka Klubu Dam i Kawalerów Orderu Wojennego Virtuti Militari

https://www.1944.pl/powstancze-biogramy/marian-podgoreczny,35289.html#3


Mecenas Marian Podgóreczny, grudzień 2004 r.













Ostatnie zdjęcia dotyczą pogrzebu


http://www.ak-kresy.pl/galeriasn1/formatka.php?idwyb=114&idwz=832


http://www.ak-kresy.pl/galeriasn1/formatka.php?idwyb=114&idwz=832


https://www.jaktorow.pl/news,139,na-wieczna-warte-odszedl-marian-podgoreczny-pseudonim-zbik.html


https://www.jaktorow.pl/news,139,na-wieczna-warte-odszedl-marian-podgoreczny-pseudonim-zbik.html


Grób Mariana Podgórecznego na cmentarzu komunalnym w Sopocie, lokalizacja AK - 1 - 84

1. https://pl.wikipedia.org/wiki/Marian_Podg%C3%B3reczny
2. https://www.1944.pl/powstancze-biogramy/marian-podgoreczny,35289.html
3. https://www.jaktorow.pl/news,139,na-wieczna-warte-odszedl-marian-podgoreczny-pseudonim-zbik.html
4. http://www.ak-kresy.pl/galeriasn1/formatka.php?idwyb=114&idwz=827