Roman Hordyński
Urodził się 9 sierpnia 1924 roku w Bydgoszczy, zmarł 27 lipca 1986 roku w Sopocie. Żołnierz Armii Krajowej ps. "Jurand", architekt, prezes ZG SARP.
Okres wojny
W czasie II wojny światowej mieszkał w Warszawie, gdzie w warunkach konspiracji ukończył gimnazjum i liceum, zdając w 1944 r. maturę.
Był członkiem Szarych Szeregów w Hufcu "Centrum Pragi" - komendant hm "Jurand" (Mieczysław Słoń), następnie w Bojowych Szkołach, a od 1944 r. w Grupach Szturmowych Blok "Bazylika" (Praga). Brał udział w akcjach „małego sabotażu" - „Wawer", „Wisła", później w grupach szturmowych „Wisła". Ukończył konspiracyjną Szkołę Podchorążych Piechoty „Agrykola".
Walczył w Powstaniu Warszawskim w zgrupowaniu "Radosław" - pułk "Broda 53" - batalion "Zośka" - 3. kompania "Giewonta" na szlaku bojowym Wola-Powązki-Getto-Stare Miasto.
Był ranny, odznaczony Krzyżem Walecznych.
Po upadku powstania został wywieziony do obozu koncentracyjnego we Flossenburgu.
Okres po wojnie
Po powrocie do kraju w 1945 r. osiadł w Sopocie i rozpoczął studia na Wydziale Architektury Politechniki Gdańskiej, które skończył w styczniu 1952 r., uzyskując tytuł magistra inżyniera architekta. W latach 1950-1978 pracował w biurze projektów „Miastoprojekt" w Gdańsku, Brał udział w pracach nad szczegółowymi planami zagospodarowania przestrzennego fragmentów Gdańska, Sopotu, Grudziądza, Gdyni (1950-1952) oraz nad zarysem planu ogólnego miasta Wrocławia (1953). Był głównym projektantem planu odbudowy gdańskiego Starego Miasta (1956-1960), współautorem największych zespołów mieszkaniowych Gdańska, m.in. dzielnicy Stare Przedmieście (nagroda przewodniczącego Komitetu Budownictwa, Urbanistyki i Architektury w 1961 r.), osiedli Pomorska I i Wejhera (1960-1970), osiedla Żabianka (w wyniku konkursu, 1965-1978), dzielnicy Zaspa (w wyniku konkursu, 1968).
Również w innych miastach powstały zespoły mieszkaniowe, których współautorem był inż. R. Hordyński: Starogard Płd. (1958), Stare Miasto w Elblągu (1959), Przylesie w Sopocie (1968-70), W 1978 r. został generalnym projektantem zespołu dzielnic Gdańsk-Południe dla około 250 tys. mieszkańców. Nad tym tematem pracował w Zakładzie Projektowania i Usług Inwestycyjnych „Inwestprojekt". W 1984 r. przystąpił do spółdzielni pracy „Zespół Autorskich Pracowni Architektonicznych", gdzie prowadząc jedną z pracowni, kontynuował prace rozpoczęte w „Inwestprojekcie", zaprojektował zespół mieszkaniowy Szadółki-Zakoniczyn, należący do kompleksu miejskiego Gdańsk-Południe. Hodyński brał z powodzeniem udział w wielu konkursach urbanistycznych i architektonicznych. Większość ty projektów konkursowych doczekała się realizacji.
W 1979 r. wraz z artystką rzeźbiarką Marią Kuczyńską i Pawłem Kowalskim, wygrał konkurs na projekt pomnika Stanisława Wyspiańskiego na pl. Szczepańskim w Krakowie. Ostatnim jego sukcesem była I nagroda w konkursie Towarzystwa Urbanistów Polskich „Studium kształtowania rozwoju Gdyni-Zachód jako rozwój jednostki strukturalnej aglomeracji gdańskiej" (1983). Potwierdzeniem wysokiej wartości prac. R. Horyńskiego była Nagroda Prezydenta Miasta Gdańska oraz status architekta-twórcy przyznany mu w 1980 r. przez ministra kultury i sztuki.
W 1952 r., bezpośrednio po ukończeniu studiów, wstąpił do Stowarzyszenia Architektów Polskich. Należał do jego wybitnych aktywnych działaczy, pełnił wiele odpowiedzialnych funkcji. Był członkiem Prezydium Zarządu Oddziału Wybrzeże (1956-1958), wiceprezesem Oddziału (1960-1962) i prezesem Oddziału Wybrzeże (1964-1971 i 1974-1981), przewodniczącym Komisji Rewizyjnej Oddziału Wybrzeże (1971-1974), członkiem Rady SARP (1975-1981), przewodniczącym Głównej Komisji Rewizyjnej (1981-1985).
Od 1985 r. aż do śmierci był prezesem SARP. Jako przedstawiciel SARP był członkiem Narodowej Rady Kultury i Krajowej Rady ds. Mieszkaniowych.
Zmarł nagle 27 VII 1986 r. w Sopocie i został pochowany na miejscowym cmentarzu komunalnym.
Odznaczenia i nagrody
- Krzyż Walecznych
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1974)
- Złota Odznaka SARP (1972)
- Laureat Nagroda Prezesa Komitetu Budownictwa, Urbanistyki i Architektury
- Nagroda prezydenta m. Gdańska za działalność w dziedzinie kultury.
Zdjęcia
Grób Romana Hordyńskiego na Cmentarzu Komunalnym,
Sektor N2 Nr rzędu 2 Nr grobu 13
http://sopot.artlookgallery.com/grobonet/start.php?id=detale&idg=27530&inni=0
Piśmiennictwo
- Józef Golec: Sopocki Album Biograficzny
- https://www.1944.pl/powstancze-biogramy/roman-horodynski,11834.html
- http://www.inmemoriam.architektsarp.pl/pokaz/roman_hordynski,2454
• Wróć do Przewodnika
• Turystyczny Przewodnik Edukacyjny "Armia Krajowa w Sopocie"
Był członkiem Szarych Szeregów w Hufcu "Centrum Pragi" - komendant hm "Jurand" (Mieczysław Słoń), następnie w Bojowych Szkołach, a od 1944 r. w Grupach Szturmowych Blok "Bazylika" (Praga). Brał udział w akcjach „małego sabotażu" - „Wawer", „Wisła", później w grupach szturmowych „Wisła". Ukończył konspiracyjną Szkołę Podchorążych Piechoty „Agrykola".
Walczył w Powstaniu Warszawskim w zgrupowaniu "Radosław" - pułk "Broda 53" - batalion "Zośka" - 3. kompania "Giewonta" na szlaku bojowym Wola-Powązki-Getto-Stare Miasto.
Był ranny, odznaczony Krzyżem Walecznych.
Po upadku powstania został wywieziony do obozu koncentracyjnego we Flossenburgu.
Również w innych miastach powstały zespoły mieszkaniowe, których współautorem był inż. R. Hordyński: Starogard Płd. (1958), Stare Miasto w Elblągu (1959), Przylesie w Sopocie (1968-70), W 1978 r. został generalnym projektantem zespołu dzielnic Gdańsk-Południe dla około 250 tys. mieszkańców. Nad tym tematem pracował w Zakładzie Projektowania i Usług Inwestycyjnych „Inwestprojekt". W 1984 r. przystąpił do spółdzielni pracy „Zespół Autorskich Pracowni Architektonicznych", gdzie prowadząc jedną z pracowni, kontynuował prace rozpoczęte w „Inwestprojekcie", zaprojektował zespół mieszkaniowy Szadółki-Zakoniczyn, należący do kompleksu miejskiego Gdańsk-Południe. Hodyński brał z powodzeniem udział w wielu konkursach urbanistycznych i architektonicznych. Większość ty projektów konkursowych doczekała się realizacji.
W 1979 r. wraz z artystką rzeźbiarką Marią Kuczyńską i Pawłem Kowalskim, wygrał konkurs na projekt pomnika Stanisława Wyspiańskiego na pl. Szczepańskim w Krakowie. Ostatnim jego sukcesem była I nagroda w konkursie Towarzystwa Urbanistów Polskich „Studium kształtowania rozwoju Gdyni-Zachód jako rozwój jednostki strukturalnej aglomeracji gdańskiej" (1983). Potwierdzeniem wysokiej wartości prac. R. Horyńskiego była Nagroda Prezydenta Miasta Gdańska oraz status architekta-twórcy przyznany mu w 1980 r. przez ministra kultury i sztuki.
W 1952 r., bezpośrednio po ukończeniu studiów, wstąpił do Stowarzyszenia Architektów Polskich. Należał do jego wybitnych aktywnych działaczy, pełnił wiele odpowiedzialnych funkcji. Był członkiem Prezydium Zarządu Oddziału Wybrzeże (1956-1958), wiceprezesem Oddziału (1960-1962) i prezesem Oddziału Wybrzeże (1964-1971 i 1974-1981), przewodniczącym Komisji Rewizyjnej Oddziału Wybrzeże (1971-1974), członkiem Rady SARP (1975-1981), przewodniczącym Głównej Komisji Rewizyjnej (1981-1985).
Od 1985 r. aż do śmierci był prezesem SARP. Jako przedstawiciel SARP był członkiem Narodowej Rady Kultury i Krajowej Rady ds. Mieszkaniowych.
Zmarł nagle 27 VII 1986 r. w Sopocie i został pochowany na miejscowym cmentarzu komunalnym.
- Krzyż Walecznych
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1974)
- Złota Odznaka SARP (1972)
- Laureat Nagroda Prezesa Komitetu Budownictwa, Urbanistyki i Architektury
- Nagroda prezydenta m. Gdańska za działalność w dziedzinie kultury.
Grób Romana Hordyńskiego na Cmentarzu Komunalnym,
Sektor N2 Nr rzędu 2 Nr grobu 13
http://sopot.artlookgallery.com/grobonet/start.php?id=detale&idg=27530&inni=0
- Józef Golec: Sopocki Album Biograficzny
- https://www.1944.pl/powstancze-biogramy/roman-horodynski,11834.html
- http://www.inmemoriam.architektsarp.pl/pokaz/roman_hordynski,2454