Noskowski Zygmunt

Położenie grobu: 16 – 6 - 21
Zygmunt Noskowski (ur. 2 maja 1846 w Warszawie, zm. 23 lipca 1909 tamże) - kompozytor, dyrygent i pedagog.
Wykształcił kompozytorów, m.in. Karola Szymanowskiego, Mieczysława Karłowicza, Ludomira Różyckiego, Grzegorza Fitelberga, Wacława Lachmana i Apolinarego Szelutę.
Kształcił się początkowo u Jana Hornziela (skrzypce), następnie w latach 1864-67 w Instytucie Muzycznym w Warszawie u Apolinarego Kątskiego (skrzypce), Stanisława Moniuszki (harmonia) i Franciszka Ciaffeiego (śpiew). W latach 1872-75 kontynuował naukę u Fryderyka Kiela (kompozycja) i Richarda Wüersta (instrumentacja) w Berlinie, dokąd wyjechał dzięki uzyskaniu stypendium Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego. Od 1867 grał w orkiestrze Teatru Wielkiego w Warszawie, występując jako śpiewak i pianista oraz uczył w Instytucie dla Ociemniałych. W 1870 został sprawozdawcą muzycznym w "Kurierze Warszawskim". Prowadził żywą działalność w Warszawskim Towarzystwie Muzycznym. W listopadzie 1875 Towarzystwo urządziło jego koncert kompozytorski. W latach 1876-80 Zygmunt Noskowski był dyrektorem Towarzystwa Śpiewaczego "Bodan" w Konstancji, w latach 1881-1902 - dyrektorem Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego. Działał jako dyrygent opery i drugi dyrygent Filharmonii Warszawskiej. W 1886 objął klasę kompozycji w Instytucie Muzycznym w Warszawie.

Źródła:

1. https://pl.wikipedia.org/wiki/Zygmunt_Noskowski
2. https://culture.pl/pl/tworca/zygmunt-noskowski