Jako harcerz we wrześniu 1939 r. stanął w obronie Grodna przed armią sowiecką. Półtora tysiąca ochotników z garstką żołnierzy przez dwa dni powstrzymywało szturmy rosyjskich czołgów. Harcerze byli uzbrojeni w butelki z benzyną. W 1942 wstąpił do Armii Krajowej. Działał w Biurze Informacji i Propagandy oraz w Kierownictwie Dywersji, później walczył również w oddziałach partyzanckich w Zgrupowaniu Nadniemeńskim.

W 1945 roku został aresztowany przez NKWD i skazany na 15 lat łagru i 5 lat pozbawienia praw obywatelskich. Wyrok odsiadywał w obozie w Workucie, gdzie początkowo pracował przy robotach ziemnych, a następnie w kopalni węgla jako elektryk.
W Workucie poznał przyszłą żonę Czesławę Hnatównę – sekretarkę legendarnego Dragana Sotirovicia „Draży”, dowódcy 14. Pułku Ułanów Jazłowieckich Armii Krajowej. Aresztowana przez „Smiersz” trafiła do Workuty z 20-letnim wyrokiem. Tam się pobrali 11 listopada 1956 roku…
W 1957 roku wrócili do Lwowa, rodzinnego miasta swojej żony Pierwsze kroki skierowali na Cmentarz Orląt, który stopniowo niszczony, został zrujnowany w 1971 roku i następnie dalej dewastowany. Państwo Cydzikowie zawsze w dniu Wszystkich Świętych palili znicze, porządkowali ocalałe mogiły, organizowali do tych prac innych Polaków, zbierali fundusze na ratowanie polskich mogił. Nie ograniczali się jedynie do Lwowa. W latach 1984 – 1991 roku był prezesem Polskiego Towarzystwa Opieki nad Grobami Wojskowych, inicjatora odbudowy Cmentarza Orląt Lwowskich. Kilka lat później, za jego namową, w 1989 roku, dyrektor Józef Bobrowski z Energopolu rozpoczął prace nad uporządkowaniem i odbudową Cmentarza Orląt Lwowskich. Eugeniusz Cydzik doprowadził do postawienia i poświęcenia krzyża na Wzgórzach Wuleckich, miejscu niemieckiego mordu na polskich profesorach w 1941 roku.
Porządkował także kopiec i mogiły w Zadwórzu – polskich Termopilach, gdzie w sierpniu 1920 roku, spośród 330 polskich obrońców poległo 318 zatrzymując Armię Konną Budionnego. Zainicjował prace na polskich mogiłach w Busku, Horpinie, Boiskach, Kurowiczach, przywrócił krzyż przy kościele św. Antoniego.
W 2006 roku został uhonorowany przez śp. prezesa IPN Janusza Kurtykę, wraz z żoną Czesławą tytułem Kustosza Pamięci Narodowej. Zmarł 17 września 2012 roku, w rocznicę sowieckiej agresji na Polskę. Pochowany obok źony na Cmentarzu Łyczakowskim.
Uroczystości pogrzebowe, które odbyły się 19 września w Kaplicy na Cmentarzu Orląt Lwowskich, zgromadziły wielu mieszkańców Lwowa, przyjaciół zmarłego, członków PTOnGW i TKPZL, przedstawicieli konsulatu, IPN. Nabożeństwo żałobne poprowadził o. Władysław Lizun, proboszcz kościoła św. Antoniego we Lwowie.
Po uroczystości żałobnej kilka słów o zmarłym powiedział konsul generalny RP we Lwowie Jarosław Drozd.

• Krzyż Komandorski Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej – postanowieniem prezydenta Bronisława Komorowskiego z 19 września 2013 r. za wybitne zasługi w upowszechnianiu wiedzy o historii Polaków na Ukrainie, za działalność na rzecz upamiętniania miejsc pamięci narodowej.
• Krzyż Oficerski Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej
• Krzyż Armii Krajowej
• Krzyż Zesłańców Sybiru

Czesława i Eugeniusz Cydzikowie

1. https://pl.wikipedia.org/wiki/Eugeniusz_Cydzik
2. http://www.blogmedia24.pl/node/59995
3. https://www.pch24.pl/nie-musial-tesknic-za-lwowem,5997,i.html
4. https://www.kuriergalicyjski.com/historia/upamietnienia/1140-odszed-na-wieczn-wart