Grób Jerzy Hellman

Sektor 5A Rząd 1 Numer 22

Jerzy Hellman (ur. 13 lutego 1913 roku w Zakopanem, zm. 14 sierpnia 1987 roku w Warszawie) podharcmistrz, lekarz.
W 1923 roku wstąpił do 8-klasowego Gimnazjum im. Stanisława Staszica przy ul. Polnej 60 (później Noakowskiego 6) w Warszawie, którego uczniem był już od dwóch lat jego starszy brat Włodek. Obaj bracia byli członkami działającej na terenie Gimnazjum 16 Drużyny ZHP Czarna im. Zawiszy Czarnego, założonej w 1911 roku jako jedna z pierwszych drużyn harcerskich w Warszawie.
Ukończył studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego oraz Szkołę Podchorążych Kawalerii w Grudziądzu.
Po wybuchu wojny walczył w 1. Pułku Szwoleżerów, w składzie Mazowieckiej Brygady Konnej, który zgodnie z otrzymanymi rozkazami w pierwszych dniach września 1939 roku opuścił Warszawę, kierując się na Wyszków i dalej w rejon Bugu, gdzie został rozformowany.
Jerzy Hellman podjął konspiracyjnie pracę jako lekarz w Szpitalu Kolejowym przy ul. Brzeskiej w Warszawie. W 1943 roku związał się z Kedywem (Kierownictwem Dywersji Komendy Głównej Armii Krajowej). Zmuszony do ewakuacji z Warszawy znalazł się w Opoczyńskiem, gdzie w 1944 roku walczył w oddziale partyzanckim „Trop” pod dowództwem ppor. „Groma” (Jana Mateckiego), a następnie jako zastępca dowódcy kompanii w 25. pp AK Ziemi Piotrkowskiej. W dniu 27 października 1944 roku był uczestnikiem bitwy oddziałów AK z niemiecką obławą pod Białym Ługiem, podczas której zginęło wielu polskich żołnierzy. W dniu 4 listopada 1944 roku podczas walk z przeważającymi siłami niemieckimi pod leśniczówką Hutna został ciężko ranny.
W związku ze zbliżającą się linią frontu i zagęszczeniem wycofujących się wojsk niemieckich pułk został w dniu 9 listopada 1944 roku rozformowany. Jerzy Hellmann dostał się 36 do niemieckiej niewoli, z której został uratowany dzięki pełnej determinacji akcji kobiet, wśród których znajdowała się jego żona Jadwiga.
Po zakończeniu II wojny światowej i powrocie do rodzinnego domu w Aninie dr Jerzy Hellmann podjął praktykę lekarską na terenie Anina, Międzylesia i Wawra.
W 1956 roku wznowił działalność jako instruktor harcerskiego w stopniu podharcmistrza.
W latach 1957 – 60 zakłada drużyny zuchowe i harcerskie w Aninie. Jedna z nich, 147 Warszawska Drużyn Harcerska działa w szkole Ogólnokształcącej nr 26 przy ulicy Kajki. Drużyny te prężnie działały ciesząc się dużym uznaniem środowiska Anińskiego. Został mianowany komendantem Hufca Anin.
We wrześniu 1960 roku nastąpiły zasadnicze zmiany personalne w obsadzie kadrowej Komendy Chorągwi Warszawskiej. Zostały podjęte wobec Hufca Anin oraz jego kadry instruktorskiej działania, mające na celu wyeliminowanie „błędów i wypaczeń”, jakie zdominowały – w ich przekonaniu – postawę społeczno-światopoglądową komendy Hufca Anin. Wobec niemożliwych do zaakceptowania nacisków ze strony władz ZHP, phm. Jerzy Hellmann złożył w dniu 15 września rezygnację z dalszej pracy w ZHP i rozkazem nr I-60/61 pożegnał się z Hufcem.

Zdjęcia
Zdjęcia pochodzą z książki: Hufiec Hellmanna: warszawskie harcerstwo w Aninie, Wawrze i Międzylesiu w latach 1957-1961.


Obóz w Rytrze (1933) – oboźny Jerzy Hellmann pierwszy z lewej

Jerzy Hellman na obozie w Dusznikach (1958)


Jerzy Hellman z harcerzami 202 WDH podczas zlotu Hufca ZHP Anin pod Śnieżnikiem (1959)


Piśmiennictwo

1. Wojciech Makowski, Jacek Drewnowski, Hufiec Hellmanna: warszawskie harcerstwo w Aninie, Wawrze i Międzylesiu w latach 1957-1961, Warszawa 2017
2. https://www.blekitni.wawer.zhp.pl/blekitna-rapsodia
3. https://blekitni.wawer.zhp.pl/spieszmy-sie-kochac
4. https://pragapoludnie.zhp.pl/2012/10/22/50-lat-blekitnych/
5. https://fbc.pionier.net.pl/details/nnrR6ZZ