Józef Rymwid-Misiak

Jako uczeń Szkoły Handlowej w Łodzi wstąpił do nielegalnego Skautingu przed pierwszą wojną światową. W czasie wojny jako harcerz jest czynnym członkiem P.O.W. i w tym charakterze bierze udział w rozbrajaniu Niemców w Łodzi, w listopadzie 1918 roku. Z łódzkim batalionem harcerskim wstępuje do wojska i bierze udział w wojnie 1919-1920 roku.
Po wojnie jest kasjerem Banku Gospodarstwa Krajowego, początkowo w Łodzi, potem w centrali w Warszawie.
W czasie okupacji, w zgrupowaniu płk. E. Radwan-Pfeiffera, jako porucznik dowodzi jednym z batalionów konspiracyjnych i jednocześnie jest kolporterem bibuły A.K. W 1942 zostaje aresztowany przez Gestapo, więziony i katowany na Pawiaku i w Alei Szucha, nie załamuje się ani nikogo nie zdradza, poczem przewieziony jest do Oświęcimia przetrwał do końca obozu i był jednym z ocalałych z tzw. Marszu Śmierci.
Po wyzwoleniu przez Amerykanów, bierze udział w pracach obozowych w Niemczech i późno dostaje się do Włoch, gdzie służy pod rozkazami swego dowódcy z A.K., płk. Radwan-Pfeiffera. Tam zostaje kapitanem. Po przyjeździe do W. Brytanii pracuje w ciężkich warunkach w przędzalni w Bolton i bierze erze aktywny udział w życiu społecznym na terenie Manchesteru.
W Londynie całym sercem poświęca się pracy społecznej. Jest wieloletnim prezesem Koła Wiedzy Wojskowej oraz jednym założycieli Koła Harcerzy, gdzie pracuje w Komisji Rewizyjnej jako jej przewodniczący.
Nadwątlone w obozie koncentracyjnym zdrowie, kolejne operacje były przyczyną ciężkiej choroby. Zmarł 18 grudnia 1975, przeżywszy 75 lat, jego ciało zostało do Polski i pochowane obok matki na cmentarzu w Łagiewnikach w Łodzi.

Piśmiennictwo

1. https://archiwumharcerskie.pl/index.php?title=Plik:1976-03_09_Londyn_Skaut_nr_20.pdf