Józef Boguszewski
Kwatera XXIII Rząd 24 Grób 12
Położenie grobu jest przybliżone
W 1917 wstąpił do harcerstwa i był zastępowym w XIX Warszawskiej Drużynie Harcerskiej im. L. Narbutta, z którą brał czynny udział w rozbrajaniu żołnierzy niemieckich w listopadzie 1918 w Warszawie.
W okresie międzywojennym był instruktorem pożarniczym Związku Floriańskiego, działaczem związkowym, a także inspektorem pożarnictwa Polskiej Dyrekcji Ubezpieczeń Wzajemnych w Warszawie. Był współzałożycielem jedynej w Polsce – zakonnej Ochotniczej Straży Pożarnej utworzonej w 1931 r. w Klasztorze Ojców Franciszkanów w Niepokalanowie.
Wykładał także na wielu kursach pożarniczych organizowanych dla uczniów szkół rolniczych, innych szkół zawodowych i słuchaczy seminariów nauczycielskich.
We wrześniu 1939 r. zgłosił się na ochotnika do służby przeciwpożarowej w oblężonej Warszawie. Działał w konspiracji. W Centralnej Szkole Pożarniczej i w Ośrodku Szkoleniowo-Badawczym Społecznej Spółdzielni Pracy w Wawrze prowadził w czasie okupacji wykłady z historii pożarnictwa.
Podczas Powstania Warszawskiego pod pseudonimem Szczerbiec był komendantem Obrony Przeciwlotniczej i Ochrony Przeciwpożarowej, organizował prace ratownicze. w centrum Warszawy.
W 1946 r. został mianowany na stanowisko komendanta Centralnej Szkoły Pożarniczej, którą kierował do 14 marca 1947 r. W latach 1947 – 48 był redaktorem naczelnym wznowionego po wojnie „Przeglądu Pożarniczego” i przez krótki okres „Gazety Strażackiej”. W roku 1950 podjął pracę na stanowisku cywilnym w Zakładach Wedla w Warszawie.
Piśmiennictwo
- https://pl.wikipedia.org/wiki/J%C3%B3zef_Boguszewski_(stra%C5%BCak)
- https://www.facebook.com/powstanczebiogramy/posts/1899018797022582/
Kwatera XXIII Rząd 24 Grób 12
Położenie grobu jest przybliżone