Jerzy Miecznikowski

Kwatera 3 Rząd 6 Grób 50
Położenie grobu jest przybliżone
Jerzy Miecznikowski ps. „Więciądz” (ur. 29 stycznia 1924 w Łowiczu, zm. 3 czerwca 2011 w Łodzi) – harcmistrz, przewodniczący kręgu KIHAM w Łodzi, współzałożyciel Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej.
Jego pierwszą drużyną harcerską była gromada wilcząt przy 10 Mazowieckiej Drużynie Harcerzy im. J.K. Ordona w Łowiczu, do której wstąpił we wrześniu 1933 roku. Przyrzeczenie harcerskie złożył w lipcu 1935 roku.
We wrześniu 1939 roku pełnił służbę w Wojennym Pogotowiu Harcerzy – pomagał m.in. w przygotowywaniu okopów, ochronie mostu przez Bzurę i gaszeniu pożarów.
Od grudnia 1939 r. do stycznia 1945 r. działał w konspiracyjnym harcerstwie, najpierw w Polskiej Organizacji Skautowej, a następnie jako harcerz Szarych Szeregów hufca „Łoza”. Brał udział w szeregu akcji, m.in. niszczenia bimbrowni, obserwacji konfidenta Gestapo – Kobiereckiego, zdobycia broni w Łowiczu i Strugienicach. We wrześniu 1944 roku w ramach akcji „Burza” uczestniczył w rekwizycji bydła w Nieborowie dla zgrupowania AK w Kampinosie.
Był jednym z inicjatorów i uczestników akcji odbicia z więzienia NKWD i UB przy ul. Kurkowej w Łowiczu – dh. Zbigniewa Fereta ps. Cyfra. Akcja ta miała miejsce 8 marca 1945 roku odbyła się bez jednego wystrzału, a w jej wyniku uwolniono 70 więźniów. „Więciądz” był drugim zastępcą dowódcy, Jana Kopałki „Antka”.
Po akcji wyjechał do Gdańska. Rozpoczął tam naukę na kursach przygotowawczych do matury, a razem z przyjaciółmi założył 1 Gdańską Drużynę Harcerzy im. A. Małkowskiego. W tym czasem gromadził też broń, która ukryta została w majątku Dąbrówka koło Starogardu Gdańskiego, należącym do rodziny Kazimierza Chmielewskiego, jednego z uczestników akcji na łowickie więzienie.
Jesienią 1945 r. jako Witold Orłowski razem z Marianem Szymańskim i Mieczysławem Grzybowskim wyjechał do Gorzowa Wielkopolskiego, gdzie wspólnie z przyjaciółmi tworzył gorzowski hufiec ZHP, w którym od 1947 roku był zastępcą komendanta. Przy liceum, do którego uczęszczał, założył 4 Wodną Drużynę Harcerską.
Zdał maturę w 1947 roku i rozpoczął studia na Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. Wówczas też związał się z Chorągwią Mazowiecką ZHP.
Został aresztowany w kwietniu 1952 roku, gdy w wyniku donosu zdekonspirowany został skład broni w Dąbrówce. Przez rok przebywał w areszcie Miejskiego Urzędu Bezpieczeństwa w Łodzi przy ul. Kopernika. Wojskowy Sąd Rejonowy skazał go na 12 lat więzienia. Miecznikowski karę odbywał w Sieradzu, następnie w Goleniowie i Nowogardzie. Na wolność wyszedł w 1955 roku.
Jeszcze przez Zjazdem Łódzkim ZHP rozpoczął pracę z młodzieżą harcerską metodami przedwojennymi. W Hufcu ZHP Łódź-Polesie zainicjował rozwój pierwszych drużyn wodniackich.
W latach 1967–1969 pełnił funkcję zastępcy komendanta hufca.
W 1989 roku został członkiem założycielem Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej[3], ale już w 1990 r. powrócił do ZHP. Był instruktorem ZHP, m.in. w Komisji Historycznej i Komisji Stopni Instruktorskich Chorągwi Łódzkiej ZHP, a także prezesem Oddziału Łódzkiego Stowarzyszenia Szarych Szeregów.
Oznaczony m.in. Krzyżem Walecznych i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Piśmiennictwo

1. https://pl.wikipedia.org/wiki/Jerzy_Miecznikowski
2. http://zhp.glowno.org/2011/06/08/odszedl-druh-jerzy-miecznikowski/