Edward Jaworski

Kwatera 1 Rząd 1 Grób 2-4

Edward Jaworski (ur. 18 maja 1920 w Trzebini, zm. 26 września 2012 w Zielonej Górze) – polski pilot wojskowy i lotnictwa sanitarnego, podpułkownik Wojska Polskiego, uczestnik II wojny światowej.
Jako harcerz odbył teoretyczne szkolenie szybowcowe w Harcerskim Oddziale Szybowcowym w Trzebini. W 1937 roku w Wojskowym Obozie Szybowcowym w Ustianowej koło Ustrzyk Dolnych, odbył szkolenie praktyczne i zdobył licencję pilota szybowcowego kategorii A i B.
30 września 1938 roku został powołany do służby wojskowej. Do wybuchu wojny został przeszkolony jako pilot myśliwski na samolotach PWS-10 i PZL P.7.
Po rozpoczęciu II wojny światowej został ewakuowany ze swoją grupą podchorążych do Rumunii i tam internowany. Uciekł z internowania i dotarł do Marsylii. Odbył szkolenie na samolotach francuskich.
Został wyznaczony do grupy lotników, która miała tworzyć polskie lotnictwo w Wielkiej Brytanii. Po przybyciu i przeszkoleniu walczył jako pilot. Wykonał w sumie 200 lotów bojowych i 43 loty operacyjne.
22 lipca 1947 roku powrócił do Polski. Nie mógł znaleźć zatrudnienia w lotnictwie i w 1948 roku odebrano mu licencję pilota. Po odwilży politycznej w czerwcu 1957 roku odzyskał licencję pilota, po czym od 1 października 1957 roku podjął pracę jako pilot Zespołu Lotnictwa Sanitarnego w Zielonej Górze. Był wieloletnim kierownikiem Zespołu Lotnictwa Sanitarnego w Zielonej Górze.
Odznaczony m.in.: Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari (Londyn), Krzyż Walecznych (trzykrotnie).
Asystę lotniczą pogrzebu, czyli przelot nad grobem, spełnił samolot grupy akrobacyjnej Żelazny, pilotowany przez płk. Wojciecha Krupy.

Piśmiennictwo

https://pl.wikipedia.org/wiki/Edward_Jaworski
https://zaplatanawhistorie.wordpress.com/2014/11/14/ja-juz-nikogo-potem-nie-szukalam/