Luśniak Jadwiga

Kwatera E7-C-15
Jadwiga Luśniak ps. „Wichura” (ur. 22 maja 1898 w Rzeszowie, zm. 10 kwietnia 1988) – polska instruktorka harcerska, historyk harcerstwa, nauczycielka.
Od młodości zaangażowała się w działalność harcerską w szeregach Pomorskiej Chorągwi Harcerek. Była jednym z organizatorów obozu ogólnopolskiego na Polance Redłowskiej, który odwiedziło kilkuset instruktorów brytyjskich z małżeństwem Baden Powellów na czele. W 1934 organizowała Zlot Pomorskiej Chorągwi Harcerek w Funce koło Chojnic, na którym przygotowała swoje podopieczne do sprawdzianu umiejętności na III Jubileuszowym Zlocie Harcerstwa Polskiego w Spale, zorganizowanego w XXV-lecie ZHP. Pomorskie harcerki zebrały na zlocie w Spale bardzo dobre oceny. Poza pracą ze starszą młodzieżą Luśniak aktywnie zajmowała się ruchem zuchowym. Interesowała się również drużynami wiejskimi. Kładąc nacisk na patriotyczne wychowanie kierowała się hasłami programowymi: „Trzymamy straż nad Bałtykiem” i „Twierdzą nam będzie każdy próg”.
W 1938 jako podinspektor Przysposobienia Obronnego Kobiet została komendantką Pomorskiego Pogotowia Harcerek. We wrześniu 1939 czynnie uczestniczyła w obronie Torunia, m.in. kopiąc rowy i zajmując się obsługą transportów wojskowych i ludności cywilnej.
Po wojnie Jadwiga Luśniak kontynuowała pracę jako pedagog i instruktor harcerstwa. Kierowała referatem kształcenia w Wydziale Gospodarczym Komendy Chorągwi Harcerek oraz Wydziałem Organizacyjnym Komendy Chorągwi Gdańsk, była również zastępcą komendanta chorągwi. Doszła do stopnia harcmistrzyni. Po przejściu na emeryturę zajęła się opracowaniem historii Pomorskiej Chorągwi Harcerek w latach 1919–1939. Efektem jej pracy stało się sześć tomów maszynopisu.

Piśmiennictwo

1. https://pl.wikipedia.org/wiki/Jadwiga_Lu%C5%9Bniak