Remiszewska-Damsz Teresa

Kwatera N4-19-14
Teresa Remiszewska-Damsz (ur. 19 czerwca 1928 w Międzychodzie, zm. 2 marca 2002 w Sopocie) – polska żeglarka, jachtowy kapitan żeglugi wielkiej, instruktorka żeglarstwa, harcmistrz Związku Harcerstwa Polskiego i członkini Rady Harcerskiego Kręgu Morskiego, prekursorka samotnego kobiecego żeglarstwa w Polsce.
W 1970 jako pierwsza Polka odbyła samotny rejs po Bałtyku na jachcie Zenit, na trasie długości 690 mil. Za ten wyczyn otrzymała w 1970 roku III nagrodę „Rejs Roku”. Rejs i nagroda przyniosły jej popularność, przez co mogła wziąć udział w 1972 roku w IV Transatlantyckich Regatach Samotnych żeglarzy OSTAR, w których wystartowała na jachcie Komodor. Była czwartą w historii żeglarstwa kobietą, która samotnie przepłynęła Atlantyk (w czasie 57 dni, 3 godzin i 18 minut).
Była żoną Jerzego Damsza, ostatniego dowódcy 307 Dywizjonu Myśliwców Nocnych, walczącego w Anglii.
23 grudnia 1982 r., wraz z mężem została zatrzymana w związku z działaniami operacyjnymi prowadzonymi w ramach sprawy operacyjnego rozpracowania kryptonim „Mątwa” dotyczącej sporządzania i przechowywania pism i materiałów sygnowanych przez Ochotniczą Pomoc w Obronie Społecznej „Solidarność”. Po blisko trzech miesiącach pobytu w aresztach śledczych w Gdańsku i Warszawie, w dniu 21 marca 1983, ze względu na pogarszający się stan zdrowia, Teresie Remiszewskiej-Damsz uchylono areszt tymczasowy i orzeczono dozór milicyjny.

Piśmiennictwo

1. https://pl.wikipedia.org/wiki/Teresa_Remiszewska
2. https://przystanekhistoria.pl/pa2/tematy/konspiracja/100818,Nasze-dzis-i-jutro-Represje-wobec-Teresy-Remiszewskiej-Damsz.html