Grób Jadwigi Gronostajskiej

Kielce class=

Płock
Kwatera 32 D, rząd I, grób 31

Jadwiga Gronostajska z d. Ignaczak, ps. Wiśka (ur. 7 listopada 1906 w Warszawie, zm. 13 maja 1995) – polska nauczycielka, działaczka społeczna, instruktorka harcerska.
We wrześniu 1923 wstąpiła do działającej w Państwowym Seminarium Nauczycielskim im. Elizy Orzeszkowej, 7 Warszawskiej Żeńskiej Drużyny Harcerskiej im. Stanisława Konarskiego, w której była zastępową i przyboczną. Przyrzeczenie harcerskie złożyła w 1924 roku na I Zlocie Narodowym Harcerek nad Świdrem, na ręce hm. Marii Jiruski. Po kursie drużynowych w Nałęczowie pełniła w latach 1925–1927 funkcję drużynowej 7 WŻDH.
W 1927 rozpoczęła pracę w Szkole Powszechnej nr 145 na Grochowie. Była wychowawczynią dwóch licznych klas, założyła tam też 22 Warszawską Żeńską Drużynę Harcerek im. Jadwigi Wolskiej, którą prowadziła do 1930 roku.
W 1928 roku otrzymała stopień harcmistrzyni.
Była hufcową VIII Hufca Harcerek Warszawa-Ochota (1927–1930[4] lub 1928–1933[1]), a następnie V Hufca Harcerek Warszawa-Praga (1934–1935), komendantką kursów drużynowych w Laskowej i Ignalinie (1937), komendantką obozów 13 WŻDH i 21 WŻDH (1933–1936 i 1939) oraz obozu 13 WŻDH na zlocie w Spale. Zastępczyni komendantki (1928–1930), a następnie komendantka (1935–1939) Warszawskiej Chorągwi Harcerek.
W konspiracji była okręgową (komendantką) Okręgu Warszawa-Praga Organizacji Harcerek (1939–1940 lub 1940–1944), członkinią komendy Warszawskiej Chorągwi Harcerek (1940–1944). Prowadziła w tym czasie kursy drużynowych, podharcmistrzowskie i harcmistrzowskie. W czasie powstania warszawskiego mieszkanie Gronostajskich było siedzibą praskiego hufca harcerek.
Ponownie od 1944 lub od kwietnia 1945 roku pełniła funkcję komendantki Warszawskiej Chorągwi Harcerek, była też członkinią Wydziału Programowego Głównej Kwatery Harcerek (1945), przygotowała liczną grupę harcerek do udziału w I Centralnej Akcji Szkoleniowej ZHP. Nie zgadzając się na zmiany w ZHP wymuszane przez władze zrezygnowała w końcu grudnia 1948 roku z funkcji komendantki chorągwi i odeszła ze związku.
Powróciła do harcerstwa po reaktywowaniu ZHP w 1956 roku, była doradczynią Naczelnej Rady Harcerskiej (1956–1959), I zastępczynią komendanta Chorągwi Warszawskiej ZHP (1957–1960), zastępczynią komendanta Hufca Praga Nowa i Praga-Północ (1961–1962), organizowała i prowadziła w hufcu kształcenie drużynowych. Była delegatką Chorągwi Warszawskiej na Zjazd ZHP w 1959.
W 1981 roku na prośbę Komendy Hufca Warszawa-Mokotów weszła w skład zespołu patronującego wystawie 70-lecie Harcerstwa Polskiego, organizowanej przez ten hufiec w Muzeum Woli.

Piśmiennictwo
  1. https://pl.wikipedia.org/wiki/Jadwiga_Gronostajska
  2. http://harcerki.org.pl/biogramy/gronostajska.html
  3. https://archiwumharcerskie.pl/images/2/25/1995-08_Londyn_Wezelek_nr_197.pdf