Łukasz Biegański

Położenie grobu: 26 – 5 - 30
Łukasz Biegański (ur. 18 października 1755 w Młynowcach k. Tarnopola, zm. 6 czerwca 1839 w Warszawie) – ziemianin tatarskiego pochodzenia, generał dywizji Wojska Polskiego.
Od 1774 w wojsku koronnym, w 1782 chorąży. Był uczestnikiem powstania 1794 i zarazem adiutantem Tadeusza Kościuszki w stopniu majora. Po bitwie pod Maciejowicami wraz z Kościuszką dostał się do niewoli rosyjskiej. Od 1807 przyjęty do armii Księstwa Warszawskiego w stopniu pułkownika. 27 grudnia tego roku otrzymał awans na generała brygady. W 1808 roku był majorem dywizji w 1 Dywizji[2]. W 1809 walczył przeciwko Austriakom jako dowódca liniowy. W 1812 był komendantem Warszawy, podczas kampanii moskiewskiej. W 1813 aresztowany po kapitulacji Warszawy.
Następnie służył w armii Królestwa Polskiego. W latach 1814–1831 dyrektor Komisariatu Ubiorczego armii Królestwa Polskiego. 3 września 1826 roku awansował na generała dywizji. W 1830 roku odznaczony Znakiem Honorowym za 35 lat służby.

Źródło