Jerzy Waldorff

Położenie grobu: Aleja pod Katakumbami80
Waldorff-Preyss Jerzy herbu Nabram (ur. 4 maja 1910 w Warszawie, zm. 29 grudnia 1999 tamże) – polski pisarz, publicysta, krytyk muzyczny i działacz społeczny, w dwudziestoleciu międzywojennym luźno związany z obozem „młodokonserwatystów”. Studiował w Konserwatorium Muzycznym w Poznaniu oraz na Wydziale Prawno-Ekonomicznym Uniwersytetu Poznańskiego, który ukończył w 1932 z tytułem magistra prawa. W późniejszych latach pracował w kancelarii adwokackiej Włodzimierza Kozubskiego, w której rozpoczął aplikację adwokacką i był zatrudniony do 1937.
W latach 1936–1939 był recenzentem muzycznym dziennika „Kurier Poranny” i tygodnika „Prosto z Mostu”.Współpracował także z redakcją tygodnika „Jutro” redagowanego przez jednego z czołowych działaczy Ruchu Narodowo-Radykalnego „Falanga” – Wojciecha Wasiutyńskiego.
W 1939 opublikował książkę zatytułowaną Sztuka pod dyktaturą, opisującą zasługi Benita Mussoliniego dla rozwoju Włoch. Powstała ona po podróży Waldorffa do Włoch w 1937.
Po 1945 związany z tygodnikiem „Przekrój”. Komentator muzyczny Polskiego Radia i felietonista tygodników „Świat” i „Polityka”. Autor 20 książek, głównie poświęconych muzyce poważnej. Inicjator powstania Muzeum Karola Szymanowskiego w Zakopanem i Muzeum Teatralnego w Warszawie. Jego staraniem odrestaurowano pałac książąt Radziwiłłów w Antoninie koło Ostrowa Wielkopolskiego. Współorganizował też odbywający się w Antoninie i Ostrowie Międzynarodowy Festiwal „Chopin w barwach jesieni”. W styczniu 1976 roku podpisał list protestacyjny do Komisji Nadzwyczajnej Sejmu PRL przeciwko zmianom w Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.
W 1974 założył Społeczny Komitet Opieki na rzecz Ochrony Starych Powązek. Z jego inicjatywy corocznie odbywa się tam 1 listopada kwesta na ten cel prowadzona przez osoby kultury i mediów. Komitet w 1999 został uhonorowany Nagrodą im. prof. Aleksandra Gieysztora ufundowaną przez Fundację Bankową im. Leopolda Kronenberga za działania zmierzające do ratowania zabytkowych nagrobków. Po jego śmierci w nazwie komitetu dodano „imienia Jerzego Waldorfa”.
Honorowy obywatel Słupska od 1986 i Warszawy od 1992. Był członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. W latach 1988–1990, a także po 1990 członek Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa.
Popularyzator kultury muzycznej na łamach prasy, w radiu i telewizji. Barwna postać PRL-u, wybijająca się zachowaniem, językiem, głosem, opiekun jamnika Puzona. Przyjaciel Stefana Kisielewskiego, po śmierci którego napisał książkę Słowo o Kisielu, laureat nagrody jego imienia w 1990.
Za zasługi dla kultury polskiej w 1995 roku odznaczony został Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.

Źródło
Źródło: https://www.youtube.com/watch?v=u2peaiEFAqY
Wypowiedzi Jerzego Waldorffa
Fragment nagrania filmowego zrealizowanego w 1987 roku
Prowadzenie: Zdzisław Dworzecki i Piotr Frydryszek
Pomysłodawca: Robert Ćwikliński