Bardini Aleksander

Położenie grobu: 107
Aleksander Bardini (ur. 17 listopada 1913 w Łodzi, zm. 30 lipca 1995 w Warszawie) – polski aktor, reżyser teatralny i filmowy oraz pedagog.
Przed II wojną światową występował w Teatrze Polskim w Warszawie. Obie okupacje: sowiecką i niemiecką spędził we Lwowie. Od września 1939 do czerwca 1941 pracował jako aktor i reżyser w Polskim Teatrze Dramatycznym we Lwowie. Po zajęciu miasta przez wojska niemieckie został przesiedlony do lwowskiego getta. Po ucieczce na aryjską stronę ukrywał się w prywatnym mieszkaniu. Pracę w teatrze wznowił po ponownym zajęciu Lwowa przez wojska radzieckie w lipcu 1944.
Pracował w warszawskich teatrach Wielkim, Polskim i Ateneum oraz w Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi. Ważnym wydarzeniem było wystawienie w 1955 Dziadów Adama Mickiewicza, w jego układzie tekstu, inscenizacji i reżyserii.
W tym okresie rozpoczął współpracę z telewizją, obejmując 1 grudnia 1956 stanowisko naczelnego reżysera programu TVP.
Nauczał w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie oraz na wydziale dramatycznym Uniwersytetu w Georgii i w Szkole Muzyczno-Dramatycznej w Sztokholmie.
Jest pochowany w katakumbach na Starych Powązkach (rząd 107).

Źródło