Herman Franciszek

Położenie grobu: 43 – 2 – 6, 7
Franciszek Kwiryn Herman, ps. „Bogusławski”, „Nowak” (ur. 30 października 1904 w Stanisławowie, zm. 21 grudnia 1952 w Warszawie) – generał brygady Wojska Polskiego.
W 1920 wstąpił na ochotnika do odrodzonego Wojska Polskiego. Ukończył m.in. Oficerska Szkołę Piechoty w Warszawie oraz francuską Wyższa Szkołę Wojenną. Od listopada 1938 do sierpnia 1939 był dowódcą 1 kompanii strzeleckiej w 42 pułku piechoty w Białymstoku.
Brał udział w kampanii wrześniowej jako zastępca oficera operacyjnego w sztabie Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Narew”, a następnie oficer sztabu gen. Stefana Dąb-Biernackiego.
Od lipca 1940 w szeregach Związku Walki Zbrojnej i Armii Krajowej. Zajmował się ewidencjowaniem raportów i zestawianiem meldunków wywiadowczych w ramach Biura Studiów Wydziału II Komendy Okręgu Warszawa – Miasto. Od wiosny 1941 w KG ZWZ/AK. Od czerwca 1944 roku zastępca płk. Kazimierza Iranka-Osmeckiego, szefa Oddziału II KG AK do spraw wywiadu ofensywnego.
Od 1 sierpnia 1944 r. walczył w Powstaniu Warszawskim. Od 28 września 1944 r. jako pełnomocnik dowódcy AK gen. Tadeusza Bora-Komorowskiego brał udział rozmowach kapitulacyjnych.
Po zakończeniu wojny powrócił do Polski. W sierpniu 1945 roku wstąpił do LWP, został zastępcą po kolejnych od kwietnia 1948 roku szef sztabu dowódcy Wojsk Lądowych gen. Stanisława Popławskiego. 22 lipca 1948 r. mianowany generałem brygady. Od lutego 1949 roku szef Studiów Akademii Sztabu Generalnego.
W marcu 1949 roku aresztowany przez Informację Wojskową. W czasie przesłuchań torturowany i zmuszany do złożenia fałszywych zeznań, skazany pod fałszywymi zarzutami na karę dożywotniego pozbawienia wolności. Zmarł 21 grudnia 1952 roku w więzieniu mokotowskim w Warszawie.
Odznaczony m.in. Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari

Żródło