Kleberg Franciszek

Położenie grobu: 28 wprost-2-2
Franciszek Kleeberg (ur. 1 lutego 1888 w Tarnopolu, zm. 5 kwietnia 1941 w Weisser Hirsch w Dreźnie) – generał brygady Wojska Polskiego.
Po ukończeniu szkoły realnej w Hranicach i złożeniu matury w Wiedniu w 1905 r., kontynuował naukę w Technicznej Akademii Wojskowej w Mödling. W 1911 ukończył Szkołę Strzelecką Artylerii w Hajmasker. Pełnił służbę w 2 pułku haubic polowych w Wiedniu. W 1913 roku został przyjęty do Szkoły Wojennej we Wiedniu. Wybuch I wojny światowej uniemożliwił mu kontynuowanie studiów.
Od maja 1915 roku pełnił służbę wojskową w Legionach Polskich. 18 listopada 1918 roku objął obowiązki szefa sztabu Armii „Wschód”, wziął udział w bitwie o Lwów.
W kolejnych latach dowodził Dywizjami Piechoty oraz Okręgami Korpusów, do 8 września 1939 roku Okręgu Korpusu Nr IX w Brześciu. 9 września 1939 przystąpił do organizacji oddziałów bojowych z podległych mu ośrodków zapasowych. Od 27 września dowódca Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie” (SGO). Pod Jabłoniem i Milanowem pobił wysunięte kolumny oddziałów Armii Czerwonej. 6 października 1939, po czterodniowych walkach z Wehrmachtem pod Kockiem, został zmuszony do kapitulacji z powodu braków w zaopatrzeniu i amunicji. Złożył broń jako ostatni polski generał.
Po bitwie dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał w Oflagu IVB w twierdzy Königstein koło Drezna, po półtora roku poważnie zachorował na serce i zmarł w szpitalu wojskowym.
Odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim , Kawalerskim i Srebrnym Orderu Virtuti Militari

Żródło