Jan Kiliński

Jan Kiliński (ur. 1760 w Trzemesznie, zm. 28 stycznia 1819 w Warszawie) – pułkownik powstania kościuszkowskiego, uczestnik spisków powstańczych, należał do Rady Miasta Warszawy od roku 1791, pamiętnikarz.
Z zawodu był szewcem. Bardzo szybko zdobył klientelę, stał się osobą zamożną. W 1789 r. kupił kamienicę przy Szerokim Dunaju pod nr 5 (wisi tam tablica) i założył warsztat.
W 1794 r. wziął udział w sprzysiężeniu na rzecz Powstania Kościuszkowskiego. Kiedy 17 kwietnia wybuchła insurekcja, sformował pułk, który uzbroił i umundurował. A potem ruszył ze swymi żołnierzami do obrony Warszawy. Dwa dni bił się na ul. Miodowej, a później pod Powązkami.
Liczebność regimentu sformułowanego przez Jana Kilińskiego wynosiła we wrześniu 1794 613 żołnierzy.
Po klęsce powstania dwa lata spędził w twierdzy w Petersburgu. Od 1796 r. mieszkał w Wilnie, gdzie założył warsztat szewski. Wrócił jednak do Warszawy. Kiedy w 1807 r. Napoleon zajął Warszawę, Kiliński ofiarował cesarzowi dawne sztandary swego pułku.
Jan zmarł w 1819 r. W jego pogrzebie uczestniczyło ponad 30 tys. osób!
Jego grób znajdował się w pobliżu kościoła św. Karola Boromeusza, uległ jednak zniszczeniu podczas rozbudowy świątyni.
W 1960 roku na murze kościoła św. Karola Boromeusza została umieszczona tablica epitafijna

Źródło 1
Źródło 2