Zawadzka Anna

Położenie grobu: K – 1 – 23, 24
Anna Zawadzka (ur. 8 lutego 1919 w Warszawie, zm. 22 czerwca 2004 tamże) – anglistka, nauczycielka i autorka podręczników, zasłużona instruktorka harcerska.
Siostra Tadeusza Zawadzkiego „Zośki”, córka profesora Józefa Zawadzkiego i Leony z domu Siemieńskiej.
W latach 1937–1942 drużynowa 14 WŻDH. W latach 1942–1944 była komendantką Hufca Szarych Szeregów Śródmieście w Warszawie. uczestniczyła w powstaniu warszawskim.
Po II wojnie światowej pracowała w liceach warszawskich oraz na Uniwersytecie Warszawskim jako nauczycielka logiki i języka angielskiego. Po zakończeniu wojny była nadal aktywną uczestniczką życia harcerskiego.
W latach 1945–1946 zastępczyni komendantki Warszawskiej Chorągwi Harcerek ZHP, następnie w 1947–1948 członkini Głównej Kwatery Harcerek ZHP. Po odrodzeniu ZHP w latach 1956–1958 kierowniczka Wydziału Kształcenia Chorągwi Warszawskiej.
W latach 80. brała udział w reformowaniu Związku Harcerstwa Polskiego, była członkiem „bandy czworga” wraz z Stefanem Mirowskim, Jankiem Rossmanem i Haliną Wiśniewską. Włączyła się w odnowę ZHP, co przyniosło między innymi po IX/XXVI Zjeździe ZHP przywrócenie tradycyjnego prawa i przyrzeczenia harcerskiego.
W latach 1990–1993 była wiceprzewodniczącą ZHP.
Autorka kilku monografii poświęconych polskiemu harcerstwu, m.in. Dzieje harcerstwa żeńskiego w Polsce w latach 1911–1949, Tadeusz Zawadzki „Zośka”, O Aleksandrze Kamińskim „Kamyku”, Gawędy o tych, które przewodziły.

Źródło