Kaczyński Zygmunt

Położenie grobu: K – 5 - 23
Ks. Zygmunt Kaczyński (ur. 15 października 1894 r. , zm. 13 maja 1953 r.).
Kształcił się w stołecznym Seminarium Duchownym i na wydziale prawa w petersburskiej Akademii Duchownej. Podczas I wojny światowej angażował się w działalność edukacyjną i charytatywną m.in. jako instruktor oświatowy polskich sił wojskowych na Wschodzie i opiekun polskich sierocińców.
Po zakończeniu I wojny wrócił do Polski i zaangażował się w działalność społeczną i polityczną m.in. w Stowarzyszeniu Robotników Chrześcijańskich i Front Morges Ignacego Jana Paderewskiego. Był też posłem na Sejm i uczestniczył jako kapelan w wojnie polsko-bolszewickiej. Sprawował również funkcję redaktora czasopism o tematyce katolickiej i społecznej, był także dyrektorem Katolickiej Agencji Prasowej i kanonikiem Kapituły Warszawskiej.
We wrześniu 1939 r. uczestniczył w pracach Obywatelskiego Komitetu Obrony Warszawy Stefana Starzyńskiego. W związku z możliwym aresztowaniem wyjechał do Francji, potem do Wielkiej Brytanii. Był członkiem władz RP na uchodźstwie. Sprawował również funkcję kapelana prezydenta Władysława Raczkiewicza. Odwiedził także Watykan, gdzie na audiencji przekazał papieżowi Piusowi XII memoriał o sytuacji w Polsce.
Do kraju wrócił jesienią 1945 r. i szybko zaangażował się w sprawy publiczne nawiązując kontakty z przedstawicielami różnych partii i organizacji, szczególnie opozycyjnych. W 1946 r. został proboszczem parafii Wszystkich Świętych na pl. Grzybowskim. Dzięki jego staraniom udało się odbudować zniszczony kościół. Rozwinął działalność duszpasterską głosząc kazania w wielu stołecznych świątyniach. Był także członkiem Prymasowskiego Komitetu Odbudowy Kościołów Stolicy i Naczelnej Rady Odbudowy m.st. Warszawy.
Był jednym z twórców i redaktorem naczelnym Katolickiego Towarzystwa Wydawniczego "Rodzina Polska", publikującego wydawnictwa kulturalne i religijne. Najistotniejszym z nich był "Tygodnik Warszawski", drukujący oficjalne dokumenty Kościoła m.in. listy pasterskie czy orędzia oraz promujący odbudowę kraju zgodnie z kościelną nauką społeczną, lecz z uwzględnieniem istniejącej sytuacji politycznej. Władze odmówiły zgody na działalność Katolickiej Agencji Prasowej i pisma katolickiego redagowanego przez Kościół.
W sierpniu 1948 r. zarządzono rewizje i zatrzymano członków redakcji.
Aresztowanego ks. Kaczyńskiego poddano przesłuchaniom w siedzibie MBP na ul. Koszykowej, jednak kilka dni później po podpisaniu zobowiązania o zachowaniu tajemnicy śledztwa i pozostania w mieście, wypuszczono nakazując stawianie się na wezwania w praskim Urzędzie Bezpieczeństwa Publicznego. Kilka miesięcy później został ponownie zatrzymany pod zarzutem nieprzestrzegania zobowiązań o tajemnicy śledztwa.
Przetrzymywany w areszcie przez dłuższy czas, mimo interwencji władz kościelnych, został w sierpniu 1951 r. skazany przez Wojewódzki Sąd Wojskowy na 10 lat więzienia za działalność na szkodę państwa polskiego poprzez "usiłowanie zmiany przemocą jego demokratycznego ludowego ustroju". Duchowny trafił do więzienia na ul. Rakowieckiej i tam zmarł. W akcie zgonu podano, że śmierć nastąpiła z przyczyn naturalnych, wymieniono szereg chorób, na które miał cierpieć. Historia śmierci duchownego ma wiele znaków zapytania. Jego siostra odwiedziła go kilka dni przed śmiercią i był w dobrej kondycji. Na cmentarz przywieziono otwartą trumnę. Głowa księdza była okryta gazetami, przez które widać było krew. Prawdopodobnie miał więc rozbitą głowę lub był po sekcji zwłok.
Pośmiertnie w 1958 r. ks. Kaczyński został oczyszczony z zarzutów i uniewinniony przez stołeczny Sąd Wojewódzki.

Żródło