Zwierzchowski Franciszek

Powazki Stare
Powazki Stare
Położenie grobu: F/G – 4 – 19, 20, 21

Franciszek Zwierzchowski (ur. 15 kwietnia 1873 w Sieniawie, powiat wasylkowski, gubernia kijowska, zm. 24 grudnia 1949 w Łodzi) – polski lekarz-stomatolog, komendant Oficerskiej Szkoły Sanitarnej w Warszawie oraz jeden z twórców i profesor Akademii Medycznej w Łodzi, generał brygady Wojska Polskiego.
W latach 1891 – 1896 studiował w Akademii Wojskowo-Medycznej w Petersburgu.
Po ukończeniu studiów pracował jako chirurg w klinice prof. Ratimowa, od roku 1899 był asystentem w katedrze stomatologii w Instytucie Wielkiej Księżnej Heleny, gdzie uzyskał doktorat. Następnie kontynuował studia w Paryżu, Berlinie i Wiedniu.
Od 1902 roku był docentem Kliniki Dziecięcej w Petersburgu, a następnie profesorem.
Po wybuchu I wojny światowej, od sierpnia 1914 roku, jako oficer sztabowy Zarządu Wojskowo-Sanitarnego organizował specjalistyczne szpitale wojskowe dla chorych z urazami szczęki i przeprowadzał inspekcje tych szpitali. Od roku 1916 do wybuchu rewolucji lutowej pełnił funkcję komendanta takiego szpitala na froncie rumuńskim, a następnie został dyrektorem kliniki stomatologicznej w Wojskowej Akademii Medycznej w Petersburgu. Wiosną 1918 roku, po przewrocie październikowym, przyjechał do Polski i wstąpił do Wojska Polskiego.
W 1919 roku został awansowany do stopnia generała brygady. W latach 1920-1924 był Szefem Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych. W latach 1925–1926 był komendantem Oficerskiej Szkoły Sanitarnej.
W 1927 roku przeszedł w stan spoczynku i pracował jako dyrektor uzdrowiska „Jurata” na Helu.
W czasie okupacji niemieckiej był do roku 1944 lekarzem gminnym na wsi koło Smorgoni, a następnie lekarzem fabrycznym w niemieckiej firmie Biedermana w Łodzi.
Po zakończeniu II wojny światowej uczestniczył w staraniach o otwarcie w Łodzi Uniwersytetu Medycznego, w sierpniu 1945 roku zostały otwarte trzy wydziały medyczne. Franciszek Zwierzchowski został kierownikiem Katedry Stomatologii Zachowawczej. W latach 1947–1949 był dziekanem Wydziału Stomatologicznego.

Źródło