Walewski Wincenty

Położenie grobu: 43 - 3 - 9
Wincenty Colonna Walewski (ur. 2 lutego 1841 w Mielęcinie, zm. 26 kwietnia 1896 w Warszawie) – polski ziemianin, hrabia, oficer powstania styczniowego.
Ukończył Warszawski Instytut Szlachecki, studiował na uniwersytecie w Brukseli. W styczniu 1863 r. przerwał naukę i wrócił do rodzinnego majątku w Woli Wydrzynej z zamiarem wzięcia udziału w powstaniu. Jego ojciec, początkowo przeciwny udziałowi syna w powstaniu, zaopatrzył go w pieniądze na broń i ekwipunek dla niego i czterech ochotników ze służby folwarcznej. Dotarł w okolice Rozprzy i oddał się wraz z towarzyszami pod komendę majora Oxińskiego, który obozował z oddziałem w tamtejszych lasach. Po paru tygodniach Oxiński mianował go swoim adiutantem doceniając jego odwagę i bystrość umysłu.
Po bitwie pod Koniecpolem (25 maja 1863) został awansowany na porucznika. Odznaczył się w walkach pod Kruszyną (28 maja1863) oraz pod Trzepnicą. Dosłużył się rangi kapitana. Gdy na początku lipca 1863 Oxiński rozpuścił oddział, Walewski wyjechał wpierw do Wrocławia, a potem udał się do Belgii.
W 1864 powrócił do kraju, po kilku dniach został aresztowany i osadzony w Pawiaku. W więzieniu został poddany śledztwu. 2 stycznia 1865 został zwolniony dzięki staraniom swojej matki.
Z Warszawy powrócił do Woli Wydrzynej i osiadł w rodzinnym majątku.
W 1874 przeniósł się z rodziną na stałe do Warszawy. Pracował jako radca dyrekcji głównej w Towarzystwie Kredytowym Ziemskim. Udzielał się społecznie. Pełnił funkcję wiceprezesa Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności. Należał do Komitetu Opieki nad Inwalidami, Towarzystwa Rolniczego, Resursy Kupieckiej i Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych sprawował opiekę nad Zakładem Wychowawczym w Studzieńcu.
W 1887 nabył folwark Linin i zmienił jego nazwę na Walewice. Folwark był w jego posiadaniu do roku 1894, jednak nazwa Walewice nadal jest używana w odniesieniu do terenu dawnego folwarku.

Źródła

1. https://pl.wikipedia.org/wiki/Wincenty_Colonna_Walewski