Oleksiak Stanisław

Położenie grobu: 265-5-13
Stanisław Oleksiak ps. Kozic (ur. 12 października 1924, zm. 25 lipca 2018) – żołnierz Armii Krajowej, działacz polskich środowisk kombatanckich, prezes Zarządu Głównego Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej w latach 2010–2013. Przysięgę konspiracyjną złożył w Obwodzie AK „Sęp-Proso” Sokołów Podlaski, następnie żołnierz I Kompanii III bat UBK 77 pułku piechoty Armii Krajowej, pod dowództwem por Stanisława Karolkiewicza "Szczęsnego".
Brał udział w akcji "Burza" oraz w jej kulminacyjnym momencie, czyli operacji "Ostra Brama", której celem było wyzwolenie Wilna. Po rozbiciu jednostek AK przez Armię Czerwoną uniknął aresztowania. Po powrocie na rodzinne Podlasie został dowódcą oddziału mającego na celu walkę z UB i NKWD. 4 października 1944 r. został ciężko ranny w potyczce z UB we wsi Perlejewo, a następnie zadenuncjowany i aresztowany przez UB. Przeszedł śledztwo w gmachu przy ul. 1 Maja w Siedlcach, więzienie opuścił w czerwcu 1945 r.
Od lipca 1945 r. służył w jednostce osłonowej komórki wywiadu „Pralnia 11” pracującej dla Dowództwa Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Został ponownie aresztowany - więzienie na ul Rakowieckiej i we Wronkach, katorżnicza praca w kopalniach węgla w Sierszy Wodnej i Brzeszczach.
Absolwent Prawa Uniwersytetu Warszawskiego Przez wiele lat pracował w bazie gospodarczej Stowarzyszenia PAX, następnie „Inco-Veritas". Pracę zawodową skończył jako Dyrektor Zakładu Chemii Budowlanej „Inco”.
W szeregach Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej niemal od początku Członek Koła Sokołów Podlaski „Sęp-Proso" - wchodzącego w skład Okręgu Warszawa-Wschód ŚZZAK Wieloletni członek władz naczelnych ŚZŻAK najpierw Skarbnik, Wiceprezes, od maja 2010 r do marca 2013 r. Prezes Zarządu Głównego. Po rezygnacji z pełnienia tej funkcji nadano mu tytuł prezesa honorowego stowarzyszenia.
Inicjator wielu konferencji popularno-naukowych oraz szeregu upamiętnień czynu niepodległościowego.
Pośmiertnie mianowany na stopień pułkownika.
Odznaczony m.in. Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari oraz dwukrotnie Krzyżem Walecznych.

Źródło