Sosnowski Oskar

Położenie grobu: 88-6-20, 21
Oskar Wiktor Sosnowski (ur. 6 listopada 1880 w Petersburgu, zm. 1939 w Warszawie) – polski architekt i konserwator zabytków.
W 1903 ukończył Instytut Politechniczny w Warszawie. Po studiach pracował w wydziale budowlanym kolei warszawsko-wiedeńskiej. Pracował także u Józefa Piusa Dziekońskiego. W 1914 został profesorem zwyczajnym Politechniki Lwowskiej, zaś w 1919 Politechniki Warszawskiej. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Był kierownikiem wydziału w Ministerstwie Spraw Polskich Ukraińskiej Republiki Ludowej.
W swoich projektach nawiązywał do form historycznych, stosując jednak nowe materiały jak żelbet. W projekcie osiedla Miasto-Ogród Sadyba po raz pierwszy zastosował formę urbanistyczną, znaną jako okolnica. W 1922 był inicjatorem utworzenia Towarzystwa Urbanistów Polskich. W 1929 założył Zakład Architektury Polskiej na Politechnice Warszawskiej.
Wybrane prace:

• kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Warszawie (1911–1923)
• kościoły w Białymstoku św. Rocha (1927–1939) i św. Andrzeja Boboli (1937–1938)
• kościoły w Orłowie, Grudziądzu, Chlewiskach i Chotczy Dolnej
• otoczenie pomnika Fryderyka Chopina w Warszawie (cokół oraz basen)

Po wybuchu II wojny światowej w trakcie obrony Warszawy osobiście czuwał nad bezpieczeństwem gmachu Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej przy ul. Koszykowej 55, na podwórzu którego w dniu 24 września 1939 podczas bombardowania stolicy został trafiony odłamkiem, wskutek czego utracił obie nogi, po czym zmarł 4 października 1939.
Prowizorycznie został pochowany na dziedzińcu Wydziału Architektury PW. W późniejszym czasie jego szczątki zostały pochowane w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Powązkowskim.
Jego dwaj synowie zginęli w powstaniu warszawskim:

• Stanisław - oficer marynarki handlowej, plut. pchor., poległ 28 sierpnia 1944 na ul. Noakowskiego 10
• Oskar - poległ w wieku 22 lat 3 sierpnia 1944 przy ul. Złotej

Źródło