Komorowski Ignacy Marceli

   
Położenie grobu: 13-4-29
Ignacy Marceli Komorowski (ur. 13 stycznia 1824, zm. 14 października 1857) – polski kompozytor.
Był bratem Józefa Walentego, znanego aktora sceny warszawskiej.
Uczył się u znanych polskich wiolonczelistów i skrzypków: J. Hornziela w zakresie gry na skrzypcach i J. Szablińskiego oraz A. Hermana w zakresie gry na wiolonczeli.
Twórczość kompozytorską rozpoczął od tanecznych utworów fortepianowych. W 1842 opublikował pierwszy zbiór swoich pieśni. Wiele z nich nawiązywało do polskiej muzyki ludowej (zwłaszcza z Mazowsza), którą kompozytor poznawał podczas wędrówek z poetami - Teofilem Lenartowiczem i Cyprianem Kamilem Norwidem, malarzem Wojciechem Gersonem i badaczem folkloru Oskarem Kolbergiem.
Od 1850 pracował jako wiolonczelista w Orkiestrze Teatru Wielkiego w Warszawie, a także wykonawca w gronach kameralnych części ze swoich pieśni.
W swojej twórczości starał się naśladować rytm Stanisława Moniuszki. Jest autorem kilku popularnych w XIX wieku pieśni:

• Kalina ze słowami T. Lenartowicza,
• Bo na tym świecie śmierć wszystko zmiecie znana też jako Pieśń masek z „Marii” A. Malczewskiego (wykonywana przez alt z towarzyszeniem chóru),
• Chociaż to życie idzie po grudzie do słów Wincenta Pola, w rytmie poloneza,
• Drzem sobie duszo do słów E. Wasilewskiego,
• Wisła,
• Ukrainiec,
• Maciek.

Źródło 1
Źródło 2