Hoffmann Wojciech

Położenie grobu: 299b - 3 - 8
Teodor Wojciech Karol Hoffmann[a] vel Wojciech Kosiński ps. „Bugaj” (ur. 9 kwietnia 1913 w Krakowie, zm. 14 stycznia 1975 w Londynie) – major łączności Wojska Polskiego, Polskich Sił Zbrojnych i Armii Krajowej, cichociemny.
W 1931 roku zdał maturę po ukończeniu Gimnazjum Męskiego Towarzystwa Szkoły Mazowieckiej. W latach 1931–1932 uczył się w Szkole Podchorążych Rezerwy Łączności, po czym w latach 1932–1939 studiował na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej, nie uzyskawszy dyplomu.
Udział w konkursie na typy dworców autobusowych (1939)).
We wrześniu 1939 roku walczył na stanowisku pomocnika dowódcy łączności 38 Dywizji Piechoty. 1 grudnia przekroczył granicę polsko-rumuńską. W styczniu 1940 roku znalazł się we Francji, gdzie uczył się w rezerwowym obozie wyszkolenia oficerów w Luçon. Od czerwca 1940 roku przebywał w Wielkiej Brytanii, gdzie służył w 3 Brygadzie Kadrowej Strzelców jako dowódca plutonu radiołączności i w Brygadzie Szkolnej.
Po przeszkoleniu w łączności radiowej i dywersji został zaprzysiężony 13 stycznia 1942 roku w Oddziale VI Sztabu Naczelnego Wodza i przeniesiony do Polskich Wojskowych Zakładów Radiowych w Stanmore, a następnie do Ośrodka Wyszkoleniowego Sekcji Dyspozycyjnej Naczelnego Wodza na stanowisko dowódcy kompanii szkolnej, wreszcie został przeniesiony do Głównej Bazy Przerzutowej w Brindisi (Włochy). Zrzutu dokonano w nocy z 16 na 17 października 1944 roku w ramach operacji „Wacek 1”, którą dowodził kpt. naw. Roman Chmiel. Po skoku otrzymał przydział do Oddziału V Łączności Okręgu Łódź AK jako oficer radiołączności. Rozkazem komendanta głównego AK z 16 listopada 1944 roku był przewidziany do łączności z Komendą Główną Armii Krajowej.
25 listopada 1944 roku został zatrzymany przez patrol niemiecki w Piotrkowie Trybunalskim. W czasie próby ucieczki został postrzelony w nogę i ujęty. Był torturowany przez Gestapo (bicie w ranną nogę, w wyniku czego rozwinęła się zgorzel gazowa). Po przewiezieniu do szpitala św. Trójcy w Piotrkowie konieczna była amputacja nogi. Po kilku dniach pobytu w szpitalu został zeń wykradziony przez patrol „Mokrego” z rejonu Rozprzy. Do końca okupacji ukrywał się kolejno w Ignacowie, Kisielach i Kacprowie.
W 1948 roku uzyskał dyplom architekta na Wydziale Architektury Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w Krakowie. Przeniósł się do Warszawy, gdzie pracował w pracowniach architektonicznych. Autor m.in.: - stopień wodny w Dąbiu na Wiśle (1953-55).
UB i SB przez wiele lat bezskutecznie próbowały pozyskać go na współpracownika.
W 1965 roku wyemigrował do Wielkiej Brytanii.

Źródła

1. https://pl.wikipedia.org/wiki/Teodor_Hoffmann_(cichociemny)
2. https://www.archimemory.pl/pokaz/teodor_wojciech_hoffmann,6363