Holoubek Gustaw

Położenie grobu: 14-1-1


Źródło: https://www.youtube.com/watch?v=6uuffkpxZWA
Inwokacja

Gustaw Teofil Holoubek (ur. 21 kwietnia 1923 w Krakowie, zm. 6 marca 2008 w Warszawie) – polski aktor teatralny i filmowy, reżyser i dyrektor teatrów, pedagog, prezes Stowarzyszenia Polskich Artystów Teatru i Filmu, członek Polskiej Akademii Umiejętności, poseł na Sejm PRL VII i VIII kadencji, senator I kadencji. Określany mianem jednego z najwybitniejszych aktorów oraz reżyserów teatralnych i filmowych w historii polskiej kinematografii. Uczestniczył w kampanii wrześniowej w szeregach 20 Pułku Piechoty. W 1947 ukończył studia w krakowskim Państwowym Studiu Dramatycznym (przekształconym później w Państwową Wyższą Szkołę Teatralną). W latach 1949–1956 pracował jako kierownik artystyczny, reżyser i aktor Teatru Śląskiego w Katowicach. Następnie występował m.in. w Teatrze Dramatycznym w Warszawie, przez wiele lat pełnił funkcję dyrektora . Był Gustawem-Konradem w Dziadach Adama Mickiewicza, inscenizowanych w 1967 przez Kazimierza Dejmka w Teatrze Narodowym. Zdjęcie tego przedstawienia z afisza przez władze przyczyniło się do wybuchu demonstracji studenckich i zapoczątkowało w wydarzenia marcowe w 1968. Był wykładowcą Akademii Teatralnej w Warszawie. Przez wiele lat pełnił funkcję dyrektora Teatru Dramatycznego w Warszawie. W ciągu całego swojego życia zagrał ponad 50 ról filmowych, m.in. Prawo i pięść (1964) i Rękopis znaleziony w Saragossie (1965). Zagrał w prawie stu przedstawieniach Teatru Telewizji. W 1976 i 1980 uzyskiwał mandat posła na Sejm PR. W latach 1989–1991 był senatorem I kadencji. Pośmiertnie prezydent Lech Kaczyński odznaczył go Orderem Orła Białego.

Bibliografia