Blumer Ignacy

Położenie grobu: 23 wprost-1-7
Ignacy Aleksander O’Blumer (ur. 31 lipca 1773 w Olszy na Podolu, zm. 29 listopada 1830 w Warszawie) – generał brygady wojsk Królestwa Polskiego, uczestnik wojny 1792 roku, insurekcji kościuszkowskiej, oficer Legionów Polskich Jana Henryka Dąbrowskiego i wojsk polskich Księstwa Warszawskiego, wolnomularz.
Rodzina Blumer (pierwotnie: O’Bloomer) była pochodzenia irlandzkiego, przeniosła się do Rosji za panowania Piotra Wielkiego. Ignacy zaciągnął się do polskiej kawalerii narodowej i jako kawalerzysta wziął udział w wojnie polsko-rosyjskiej, uczestnicząc w m.in. 18 czerwca 1792 w bitwie pod Zieleńcami.
Następnie brał udział w powstaniu kościuszkowskim. a po jego klęsce przedostał się do Włoch i wstąpił jako porucznik do Legionów Dąbrowskiego.
W roku 1801 został wcielony wraz z innymi legionistami do armii francuskiej, odpłynął z ekspedycją generała Leclerc'a na San Domingo, gdzie się wyróżnił w roku 1803, przeprowadzając bez straty ani jednego żołnierza ewakuację swych 112 ludzi atakowanych przez 5000 Murzynów, za co został awansowany na podpułkownika.
Po zakończeniu ekspedycji Blumer wraz ze swoim oddziałem zaokrętował się na francuski okręt płynący do Europy, który jednak został zatrzymany przez angielski bryg „Racoon”. Anglicy po wzięciu do niewoli załogi francuskiej, pozostawili Polaków na okręcie. Blumer opanował okręt i działał jako pirat na wodach karaibskich.
W roku 1807 powrócił do Polski i zaczął służbę w 5 pułku piechoty. W kampanii przeciwko Prusom i Austrii wyróżnił się w bitwie pod Raszynem 19 kwietnia 1809, po której otrzymał Order Virtuti Militari. Odznaczył się później także przy szturmie Smoleńska w wojnie Napoleona przeciw Rosji w oku 1812, za co został przez cesarza mianowany pełnym pułkownikiem i kawalerem Legii Honorowej.
Po upadku monarchii napoleońskiej i Księstwa Warszawskiego służył jako dowódca 8 pułku piechoty liniowej w armii Królestwa Kongresowego i otrzymał 29 października 1818 r. awans na generała brygady.
Generał Blumer, przeciwny powstaniu listopadowemu, zginął w ciągu nocy listopadowej w walce o warszawski Arsenał w szeregach oddziałów wiernych cesarzowi Mikołajowi I. Żołnierze 5 Pułku Piechoty Liniowej zadali mu 2 rany bagnetami i postrzelili z karabinu.
Pochowano go w grobowcu pierwszej żony na warszawskich Powązkach.

Źródło