Jacek Kalabiński (ur. 11 września 1938, zm. 24 lipca 1998) – polski dziennikarz prasowy, radiowy i telewizyjny.
Absolwent Wydziału Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego (1955-1960), odbył również kurs dla cudzoziemców przy Instytucie Nauk Politycznych w Paryżu (Sciences Po).
Specjalizował się w problematyce międzynarodowej.
Od końca lat 60. przez ponad 10 lat związany z „Polskim Radiem”. Redagował w latach 70. magazyn pod tytułem „Peryskop”, w którym przybliżał świat. Kalabiński w latach 60. i 70. publikował również w prasie. Między innymi w „Sztandarze Młodych”.
W roku 1980. opowiedział się po stronie Solidarności. Jesienią został prezesem warszawskiego oddziału Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Działalność Kalabińskiego z początku lat 80. została negatywnie oceniona przez władze. Na początku stanu wojennego został w marcu 1982 roku zwolniony z Polskiego Radia. Publikował w katolickim miesięczniku „Więź” i podziemnym „Tygodniku Mazowsze” (pod pseudonimami Kassandra i Kass).
We wrześniu IX 1983 wyjechał do USA. Został korespondentem Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa: najpierw w Nowym Jorku, potem w Waszyngtonie. Publikował w dziennikach amerykańskich i prasie polonijnej.
Po 1989 roku Kalabiński pracował jako amerykański korespondent „Gazety Wyborczej”. Związany był również z Polską Sekcją BBC.
Był tłumaczem przemówienia Lecha Wałęsy wygłoszonego 15 listopada 1989 r., przed połączonymi izbami Kongresu Stanów Zjednoczonych. Dźwięczny, radiowy głos oraz perfekcyjna znajomość języka angielskiego w dużym stopniu wpłynęło na bardzo pozytywne odebranie przemówienia. Podobno to właśnie Kalabiński wpadł na pomysł, by przemowę rozpocząć od „We, the people”.
Źródło: https://www.youtube.com/watch?v=xs8zU4OA7Fk Przemówienie Prezydenta Lecha Wałędy w Kongresie USA
W 1991 został amerykańskim korespondentem „Gazety Wyborczej”. Na trzy tygodnie przed śmiercią został zatrudniony w „Rzeczpospolitej”.
Opublikował m.in. Iran – nowe mocarstwo? (tom 312 serii wydawniczej Omega, Warszawa 1977).