Kończykowski Henryk

Położenie grobu: C – 6 – 11/12

Położenie zacieniowane kolorem zielonym
Kończykowski Henryk „Halicz” (ur. 12 stycznia 1924 w Warszawie, zm. 29 listopada 2016 w Milanówku). Inżynier, plutonowy Armii Krajowej.
Uczył się w Warszawie w Państwowym Gimnazjum i Liceum Męskim im. Stanisława Staszica, a także w tajnej Szkole Wawelbegra; był harcerzem 16. Warszawskiej Drużyny Harcerskiej im. Zawiszy Czarnego.
W batalionie Zośka od jesieni 1943 roku - żołnierz 4. drużyny III plutonu Felek 2. kompanii Rudy.
Wiosną 1944 r. został aresztowany wraz z kolegą z batalionu, Włodzimierzem Steyerem "Grom", za kolportaż tajnej prasy i osadzony w więzieniu w Grodzisku Mazowieckim, skąd następnie uciekł.
Brał udział w powstaniu warszawskim. Przeszedł cały szlak bojowy batalionu, od Woli przez Stare Miasto do Czerniakowa, uczestniczył w wyzwalaniu Gęsiówki. Ranny na Starówce, wraz z kolegami kanałami przedostał się do Śródmieścia.
Po upadku powstania dostał się do obozu w Pruszkowie, z którego uciekł do Podkowy Leśnej. Pierwszy raz aresztowany przez NKWD w styczniu 1945 r., po kilkutygodniowym pobycie w areszcie, uciekł. Uczestnik drugiej konspiracji. Należał do tzw. oddziału Kmity, którego głównym zadaniem było ubezpieczenie pułkownika Jana Mazurkiewicza.
Aresztowany w 1950 r. przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa na terenie Politechniki Łódzkiej i przewieziony do Warszawy. W maju 1950 r. skazany na karę piętnastu lat pozbawienia wolności za "próbę obalenia siłą ustroju Polski Ludowej oraz o zabójstwo Kazimierza Jackowskiego" (w rzeczywistości wyrok śmierci na Jackowskim wykonał Henryk Kozłowski „Kmita” wraz z Włodzimierzem Steyerem „Gromem”). Osadzony w więzieniu Toledo na ul. Ratuszowej, a następnie w więzieniu mokotowskim. Przebywał również w Obozie Pracy nr 3. Na wolność wyszedł 11 listopada 1953 r.
Na wolność wyszedł 11 listopada 1953 r. Ukończył studia na Politechnice Warszawskiej i rozpoczął pracę w Zakładzie Kabli i Przewodów Elektrycznych na Politechnice Warszawskiej i rozpoczął pracę w Zakładzie Kabli i Przewodów Elektrycznych na Politechnice Warszawskiej. W późniejszych latach pracownik Biura Badawczego ds. Jakości.
Odznaczony Krzyżem Walecznych i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2012).
Na podstawie wspomnień Henryka Kończykowskiego powstała książka dla dzieci „Halicz. Na podstawie wspomnień Henryka Kończykowskiego” autorstwa Roksany Jędrzejewskiej-Wróbel. Historię powstańca opisał też Jarosław Wróblewski w książce „Zośkowiec”.

Zdjęcia

Henryk Kończykowski "Halicz", 2007 r.
https://dzieje.pl/aktualnosci/nie-zyje-henryk-konczykowski-halicz-jeden-z-ostatnich-zoskowcow

Spotkanie z Henrykiem Kończykowskim w Muzeum Powstania Warszawskiego 18 marca 2015 r.
https://wpolityce.pl/historia/237739-powstania-nie-moglo-nie-byc-wyjatkowe-spotkanie-z-zoskowcem-w-muzeum-powstania-warszawskiego?wersja=mobilna

Wizyta prezydent Andrzej Duda w jego domu w dniu urodzin - 12 stycznia 2016 r.
https://www.tvp.info/23577316/prezydent-andrzej-duda-odwiedzil-powstanca-warszawskiego-henryka-konczykowskiego

Bibliografia

https://pl.wikipedia.org/wiki/Henryk_Ko%C5%84czykowski
https://dzieje.pl/aktualnosci/nie-zyje-henryk-konczykowski-halicz-jeden-z-ostatnich-zoskowcow