Hanusz Karol

Położenie grobu: 225-VI-15/21/22
Po ukończeniu gimnazjum klasycznego w latach 1909–1911 uczył się w szkole dramatycznej w Krakowie, jednocześnie pobierał lekcje śpiewu.
Od ok. 1910 dokonywał nagrań płytowych. Nagrywał płyty dla różnych wytwórni, używając różnych pseudonimów.
W 1911 zaliczył debiut sceniczny występem w Teatrze Polskim w Sosnowcu.
W 1916, po przeniesieniu się do Warszawy, stał się aktorem kabaretowym i rewiowym. Występował w niemal wszystkich teatrach rewiowych w Warszawie, takich jak „Miraż”, „Chochoł”, „Sfinks”, „Czarny Kot”, „Qui Pro Quo”, „Perskie Oko”, „Morskie Oko”, „Cyrulik Warszawski”, „Ateneum”. Współpracował z Państwowym Przedsiębiorstwem Imprez Estradowych.
W latach 1922–1928 zagrał epizodyczne role w czterech niemych filmach; ostatnią produkcją z jego udziałem był Huragan (1928).
W czasie II wojny światowej występował w jawnych teatrach rewiowych i śpiewał w kawiarniach.
Po wojnie wrócił do występów estradowych. Pojawiał się na scenach wielu teatrów. Śpiewał piosenki, wygłaszał monologi i parodiował. W jego repertuarze znajdowały się m.in. utwory, takie jak: Fiołki (J. Tuwim, J. Padilla), Dymek z papierosa (R. Goublier, L. Konarski), Śnieg (Arezzo, Z. Bajkowska), Szumiały mi echa kawiarni (J. Boczkowski), Zuzanna, Czarna Mańka (wykonana po raz pierwszy właśnie przez Hanusza).
Był popularnym odtwórcą piosenek warszawskich, tekstów Juliana Tuwima, ballad i parodii.
Źródło
Ostatnie tango
Źródło: https://www.youtube.com/watch?v=hzJa3uXn_gA