Barbara Kostrzewska z domu Trznadel (ur. 21 października 1915 w Jodłowej, zm. 14 listopada 1986 w Warszawie) – polska śpiewaczka (sopran liryczno-koloraturowy), reżyser, dyrektor i kierownik artystyczny teatru.
Ukończyła gimnazjum w Krakowie, oraz Konserwatorium Muzycznym w Krakowie, po jego ukończeniu otrzymała tytuł nauczyciela muzyki i śpiewu dla szkół średnich.
Występowała na scenie Teatru Fredreum w Przemyślu.
Równocześnie pracowała w seminarium nauczycielskim oraz jeździła na lekcje śpiewu do Lwowa u Augusta Dianniego. Pierwszy występ miał miejsce we Lwowie i był transmitowany przez lokalną rozgłośnię radiową.
Debiutowała w 1937 w warszawskim Teatrze Wielkim, śpiewając partie Micaeli w Carmen i Małgorzaty w Fauście.
W czasie wojny występowała w repertuarze operetkowym i rewiowym w jawnych teatrach Warszawy i Krakowa.
Niemal od początku okupacji niemieckiej współpracowała z podziemiem. Początkowo w Związku Walki Zbrojnej, a potem została żołnierzem Armii Krajowej, przyjmując kryptonim „Maria”. Brała udział w powstaniu warszawskim jako łączniczka i sanitariuszka w oddziale doktora Stanisława Zakrawacza na Tamce.
Po wojnie była solistką Opery Śląskiej w Bytomiu (1946–1949), Teatru Wielkiego im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu (do 1954) i Opery Narodowej w Warszawie (do 1957).
Następnie była kierownikiem artystycznym i solistką Teatru Muzycznego Spółdzielczego w Warszawie (do 1959), Teatru Muzycznego w Lublinie (do 1966), gdzie występowała także jako solistka i dyrektorem Operetki Dolnośląskiej we Wrocławiu (do 1979).
Źródła: