Ryszard Tarasewicz (ur. 13 marca 1930 w Wilnie, zm. 14 listopada 2003 w Warszawie) – polski śpiewak operowy i operetkowy (tenor).
Ukończył studia na Wydziale Wokalistyki Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie w klasie Kazimierza Czekotowskiego.
Karierę zaczynał w chórze Centralnego Zespołu Artystycznego Wojska Polskiego i w Państwowym Zespole Ludowym Pieśni i Tańca „Mazowsze”.
W latach 1956–1957 i 1963–1973 był pierwszym tenorem Operetki Warszawskiej, a od 1962 solistą Teatru Wielkiego w Warszawie.
W latach 1977–1980 pełnił obowiązki dyrektora i kierownika artystycznego Zakładu Widowisk Estradowych Zjednoczonego Przedsiębiorstwa Rozrywkowego.
W 1972 jako pierwszy Polak po Janie Kiepurze wystąpił na scenie Carnegie Hall w Nowym Jorku.
W 1981 wyjechał do USA, gdzie był dziekanem Wydziału Wokalno-Muzycznego i rektorem Polish Art Institute w Nowym Jorku. Działał na rzecz przemian demokratycznych w Polsce i angażował się w kampanię prezydencką Boba Dole'a.
Wrócił do Polski krótko przed śmiercią.
Nagrał wiele płyt oraz recitali telewizyjnych. Źródło