Wermińska Wanda

Położenie grobu: 186-1-1
Wanda Wermińska (18 XI 1900 Błoszczyńce na Ukrainie – 30 VIII 1988 Warszawa), śpiewaczka – sopran, mezzosopran.
Podczas I wojny światowej, od 1915, jako „Baśka” działała w Powszechnej Organizacji Wojskowej (POW).
W latach 1926–1929 była solistką opery w Warszawie. Występowała w wielu teatrach operowych w Europie, m.in. w Wiedniu, Berlinie, Mediolanie, Rzymie, Budapeszcie, Pradze, Madrycie, Rydze, Sztokholmie i Kopenhadze.
Z własnej nierzadko inicjatywy dawała koncerty w całej Polsce, na Kresach Wschodnich i Ziemiach Zachodnich, na Południu i Wybrzeżu, w wielu większych i mniejszych miastach. Występowała tam z poczuciem wypełniania misji kulturalnej, na koncertach dla młodzieży i wieczorach dla dorosłych, z programami arii operowych i polskich pieśni stylizowanych na ludowe, w odpowiednich regionalnych strojach.
W czerwcu 1934 wyjechała do Brazylii i na koncertach organizowanych przez Polsko-Brazylijskie Towarzystwo „Kościuszko” z miejscowym „Cultura Artistica” z okazji 300-lecia Towarzystwa „Jedność Polaków”, śpiewała pieśni wybitnych naszych kompozytorów.
Po wybuchu wojny 1939 przedostała się do Włoch, a stamtąd w 1940 roku do Ameryki Południowej, Objeżdżała z włoskim zespołem Compagna Italiana teatry w Argentynie, Brazylii i Chile.
W końcu 1949 roku powróciła do kraju, została przyjęta do zespołu Opery Warszawskiej (1950), lecz nie obsadzono jej w żadnej roli i z dn. 31 XII 1951 otrzymała wymówienie. Wobec tego koncertowała z Państwową Organizacją Imprez Artystycznych ARTOS na terenie całego kraju, m.in. z orkiestrami radiowymi, dawała też recitale pieśni i arii w Filharmoniach. Po interwencjach u ministra Włodzimierza Sokorskiego przyjęto ją ponownie do Opery w 1953 roku, i w 1954 zaśpiewała 18 razy tytułową partię Toski.
Pod koniec życia udzielała lekcji śpiewu, m.in. Krystynie Jamroz, Agnieszce Kossakowskiej, Bożenie Brun-Barańskiej, a także piosenkarzom m.in. Irenie Santor, Maryli Rodowicz, Ludmile Jakubczak i Jerzemu Połomskiemu.
Na zaproszenie redaktora Bogusława Kaczyńskiego wystąpiła w latach 70.tych w telewizyjnych programach „Muzyczne Qui Pro Quo”. Wydała wspomnienia Na obu półkulach (1978) i Harmonia, dysonanse i sława (1987).
Źródła:

https://pl.wikipedia.org/wiki/Wanda_Wermi%C5%84ska
https://archiwum.teatrwielki.pl/baza/-/o/wanda-werminska/202551/20181
https://zbc.ksiaznica.szczecin.pl/dlibra/publication/24864/edition/27146/content

Łabędź
Źródło: https://www.youtube.com/watch?v=q6acrcZmgK8